இந்தக் கந்தறகோளக் கருத்துலகச் சகதியெழவில் நான் கால் வைத்திருக்கக்கூடாது. ஆனால் வைத்துவிட்டேன். என்ன செய்வது சொல்லுங்கள்!

இதற்கு வெகுசொகுசாக இருவரின்பேரில் குறை சொல்லலாம் – முன்னறிமுகமுள்ள சேஷகிரி அவர்களையும், முன்பின் தெரியாத இளைஞர் ‘சோப்புடப்பா‘வையும்; ஆனால், அதுவும் சரியில்லை. நான் சுயநிந்தனையோடுதான் சுட்டிகளுக்குச் சென்றேன். என்னை நான் ஜோட்டால் அடித்துக்கொள்ளவேண்டும். இருந்தாலும் ஆரம்பித்த ஒன்றை முடிக்கவேண்டும் என…

இந்த ஜெயமோகச் சிடுக்கலில், நான்கு விதமான அபத்தங்கள் இருக்கின்றன:

1. கடலூர்சீனு அவர்களின் ஜைனர்கள், சிலைகள், குறித்த ஆச்சரிய அபத்தங்கள், அபுரிதல்கள் – அவருடைய சகலதுறை அறிவுரையாளரான பெரும்பேராசான் ஜெயமோகனுக்கு அனுப்பப்படுவது.

2. அதற்கு, மேலான எதிர்வினையாக, அடிப்படைப் புரிதல்களில்லாமல் அமோக அபத்தமாக உளறிக்கொட்டி ஜெயமோகன் எழுதியது.

3. மேற்கண்ட இரண்டுக்கும் எதிர்வினையாக, எனக்கு என் நண்பர் மூலமாகத் தெரிந்தவரை படிப்பாளியும் பன்மொழி வல்லுநருமான அனீஷ்க்ருஷ்ணன் நாயர் அவர்களின், மென்மையான – விவரங்களுடனும் வியாக்கியானங்களுடன் மெலிய நகைச்சுவையுடன் கூடிய கருத்து; அதில், நாயர் அவர்கள், சீனுவை மட்டும் செல்லமாக மட்டம்தட்டி, ஆனால் சீனுவை முற்றும் ஆமோதித்து அதற்குமேலும் பலகாத தூரம் போய் அமோகமாக எல்லாதிக்கிலும் உளறிக்கொட்டிய ஜெயமோகனின் அபத்தக் களஞ்சியப் பொழிப்புரையைக் கண்டுகொள்ளாமல், வெறும் பாராட்டை மட்டும் தெரிவித்தமை.

என்னுடைய அனுமானம் என்னவென்றால் நாயர் அவர்களும் ஜெயமோகனும் நண்பர்களாக இருப்பதால் (அவர்கள் கடிதப் போக்குவரத்தில் இருந்து எனக்கு இப்படித் தோன்றுகிறது; என் எண்ணம் தவறு என்றால், என்னை நான் திருத்திக்கொள்கிறேன், நன்றி!) ஒருவரையொருவர் சாமானியமாக விட்டுக்கொடுத்துக்கொள்ள மாட்டார்கள், மாறாக, சரியில்லை எனத் தெரிந்தாலும் பரஸ்பர உதவி செய்துகொள்வார்கள், பூசி மெழுகுவார்கள் எனவெல்லாம். சோகம்.

ஆனால், கருத்துலகம் அறிவுஜீவியம் இன்பலாகிரி மண்ணாங்கட்டி தெருப்புழுதி புழங்கும் மேலான இடங்களில் இதெல்லாமும் பரஸ்பர சொறிதல்களும் ஒத்தடங்களும், நெட்வர்க் எழவுகளைக் கவனமாக போஷகம் செய்வதும் சாதாரண நடைமுறைகள்தாம்! இந்த சோகத்தைப் பலமுறை நான் பார்த்தாகிவிட்டது. அறிவியல்-பொறியியல்-தொழில்நுட்பம் போலல்லாமல் இந்த ஜிகினா இலக்கியம்-சமூகப்படிப்புத்துறைகள் போன்ற எழவுகளில் பேணிவளர்க்கப்படும் சராசரித்தனமும் பரஸ்பர அரிப்புகவனிப்புகளும் அளவுக்கதிகம்தான்!

…ஹ்ம்ம். எது எப்படியோ – என் கீழான கருத்து என்னவென்றால் – ஜெயமோகன் அவர்களின், அரைகுறைகளுக்குக் கொம்புசீவி வளர்த்தி, மிகை சராசரித்தனத்தை வளர்க்கும் பண்புதான், தன்னைப் போலவே அடிப்பொடிகளும் இருக்கவேண்டும் அவர்கள்மீது தாம் கோலோச்சவேண்டும் எனும் மாளா செயலூக்கம்தான் – கடலூர்சீனு போன்ற மற்றபடி நல்லபடியாக வந்திருக்கவேண்டியவர்கள், அதற்கு மாறாகக் கருத்துலகரீதியாகக் காயடிக்கப் படுவதன் காரணம். பெருஞ்சோகம்! என்ன சொல்லவருகிறேன் என்றால் – ஜெயமோகானாதிகள் போன்ற அலக்கியக்காரர்கள்  தங்களைப் போலவே ஆனால் அவர்களளவு ஆகிருதி அதிகமில்லாத பலப்பல க்ளோன்களை உருவாக்கிவருகின்றனர்; க்ளோன்களும் தங்கள் பேராசான்களிடமிருந்து கற்றுக்கொண்டு(!) ஒரிஜினல்ஃபேக்-களைப்போலவே பல்துறை வல்லுந சிறுஃபேக்-களாக(!!) மாறி வருகிறார்கள்; இதில் இருசாரார்களுக்கும் பலப்பல பரஸ்பர ஆதாயங்கள் இருக்கவேண்டும்; நிலைமை இப்படி இருக்கையிலே – கடலூராரை மட்டும், நாயர் அவர்கள் கிண்டல் செய்வது ஓரளவுக்குத்தான் சரி.

ஏனெனில்:

ஜெயமோகன் ->> முதற்கருத்துக் கந்தறகோளம் ->> கடலூர்சீனு (indoctrination – first transmission)

கடலூர்சீனு ->> கந்தறகோளத்தின் முதற்பெருக்கம் ->> ஜெயமோகன் (pre-amplification in echo-chamber)

ஜெயமோகன் ->> இரண்டாம் பெரும்பெருக்கம் ->> இணையவாசகர்கள் + கடலூர்சீனு (power amplification & broadcast)

ஜெயமோகன் ->> மூன்றாம் வெடிப்பு/பெரும்பெருக்கம் ->> இணையவாசகர்கள் + நாயர் (‘normalization of the unthinkable,’ as john pilger would say!)

அதாவது – ஜெயமோகனின் கருத்துகளை எதிரொலித்து ஒரு அடிப்பொடி கடிதம் எழுதுகிறார். எதிரொலிக்கு ஜெயமோக பதிலொலி பன்மடங்கு வீச்சுடனும் வீரியத்துடனும் வெளிப்படுகிறது.

அதற்கு ஒரு கல்விமான், ஏறத்தாழ காத்திரமாகவும் எதிராகவும் பதிலளிக்கிறார். ஆனால் ஜெயமோகன் பதிலைக் கண்டுகொள்ளாமல், அதனை எதிர்கொள்ளாமல் – என்னவோ தான் சொல்லிவந்துகொண்டிருப்பதைத்தான் அக்கல்விமானும் சுட்டுகிறார் என அபத்தமாகப் பெருமைப் பட்டு – மகாமகோ வெள்ளையடிப்பு ஒன்றைச் செய்து பரப்புரையை மேலும் பசப்பி மினுக்கிக் கொள்கிறார்! ஆச்சரியமாக இருக்கிறது, இப்படியெல்லாமும் விஷயங்கள் அணுகப்படலாம் என்பது! வேறென்ன சொல்ல!

…முதல் அபத்த அட்ச்சிவுடல், மூன்று பெருக்கங்களுக்குப் பிறகு ஜெயமோகமாக ஜாம்ஜாமென்று ஜாஜ்வல்யம் ஜொலிக்கிறது. ஆனால் விமர்சனம் எழுதுபவர் (அவர் படிப்பாளிதான், அவர் கருத்துகள்/திருத்தங்கள் 100% சரியே என்றாலும்), மிகக் கவனமாக எதிரொலிக்காரரை மட்டும் கலாய்க்கிறார். எய்தவன் இருக்க அம்பை நோகிறார். ஆச்சரியம், ஆச்சரியம். ‘நட்பின்’ வீரியம்தான் என்னே!

4. கடைசியில் – மேற்கண்ட நாயர் அவர்களின் கருத்துகளின் மீதான ஜெயமோக எதிர்வினை. இது அபத்தத்தின் உச்சம்.  நாயர் என்ன கோடி காட்டுகிறார், அடிப்படைப் பிரச்சினை எங்கே இருக்கிறது என்பதைக் காரியார்த்தமாகக் கண்டுகொள்ளாமல், பாடுபொருளுடன் ஒரு முடிக்கும் தொடர்பேயில்லாமல் வேறேங்கோ போய் சஞ்சாரம் செய்து, ஒரு சிறுதுளிக்கூட சுயபரிசீலனை செய்துகொள்ளாமல், தன் கருத்துகளைத் திருத்திக்கொள்ளாமல் தட்டாமாலை சுற்றி அப்படியொரு கபடி ஆட்டம்.

கடைசியில் ஒரு நகைச்சுவை: “உங்கள் குறிப்பும் அதையே உறுதிசெய்கிறது. நன்றி”

ஆஹா!

ஜெயமோகனிடம் இருக்கும் அதீதமான நகைச்சுவை உணர்ச்சி என்பது, போற்றுதற்குரியது. வெட்கக்கேடு!

ஏதோ காரணங்களினால் – கவிஞர் ஆடென், யேட்ஸ் அவர்களுக்கான கவிதை அஞ்சலியில் எழுதிய ஒரு வரி இப்போது நினைவுக்கு வருகிறது.

ஜெயமோகனிடம் இனி சுயபரீசிலனையே (சுயவிமர்சனத்தையே விடுங்கள்!) இல்லை. ஏனெனில் அவர் என்னதான் செய்தாலும், அவரே அவருடைய ஏகோபித்த முழுமுதல் விசிறியானதால், அவர்பாடு நம்பாடு பண்பாடு. இல்லை விட்டுவிட்டு ஓடு. அவ்ளோதான்!

என்னமோடாப்பா!

-0-0-0-0-

கீழே, நாயர் அவர்கள், ஜெயமோகனின் சமண/விமலநாதக் கருத்துகள் குறித்து, குறிப்பிட்டுச் சொல்லாத திருத்தங்களும், வியாக்கியானங்களும் இருக்கின்றன. முடிந்தால் படிக்கவும். நம் அறிவுஜீவிகளின் அறிவுநிலையைக் குறித்தும் நம் இளைஞர்களுக்கு அவர்கள் சரியற்ற வழிகாட்டிகளாக இருப்பதற்கு அப்பாற்பட்டு ஊக்கபோனஸாக வழிகோட்டிகளாக மாறியுள்ளதைக் அறிந்தும் – வருத்தமும் படவும்.

// சமணர்களின் 13 ஆவது தீர்த்தங்காரரான விமலநாதர் பன்றிவடிவிலும் வழிபடப்படுபவர். இவரை பொதுவாக திகம்பரர்கள் வழிபடுவதில்லை, ஸ்வேதாம்பரர் இவர்களைச் செல்வம் கொழிக்கச் செய்பவராக வழிபடுகிறார்கள்.

13வது தீர்த்தங்கரர் என்பது மட்டும் சரி. விக்கீபீடியா பார்த்து டபக்கென்று எழுதிவிட்டார் என நினைக்கிறேன்.

ஒவ்வொரு தீர்த்தங்கரருடனும் ஒரு குறியீடு இருக்கும். அதற்கு லௌசன எனப் பெயர் – நம்மூர் ‘லச்சினை’யோடு தொடர்புடைய வார்த்தையது. சடங்குகளுக்கான ஒரு உருவகம். சிலைகளுக்குக் கீழே பதிக்கப்பட்டிருக்கும். அவர் பன்றி (சொல்லப்போனால் காட்டுப்பன்றி!) வடிவில் எல்லாம் வழிபடப்படுவதில்லை; அவருக்கு விஸ்தாரமான சிலைகளும் கோவில்களும் இருந்தன. இப்போதும் இருக்கின்றன.

அதேபோல அவருடைய மரம் (‘கேவல’) நாவல் மரம். ஏமாந்தால் நாவல்மர வடிவில் அவர் வழிபடப்பட்டார் என எழுதிவிடலாம்.

அவருடைய துணைத் தூத/ஸாஸனதேவதைகள் – ஷண்முகா + வைரதி;  ஏமாந்தால், முருகன்/ஷண்முகன் எனும் கடவுள், விமலநாதரிடமிருந்து அவர் கதறக்கதற ஹிந்துக்களால் பிடுங்கப்பட்டார் எனவும் அட்ச்சிவுடலாம்.

திகம்பரர்களும் இவரை ஏகோபித்து வழிபடுகிறார்கள். சொல்லப்போனால் திகம்பரர்களும் ஷ்வேதாம்பரர்களும் தனித்தனியாக விமல நாதருக்குக் கோவில் கட்டி வழிபட்டு வந்திருக்கிறார்கள். [பலப்பல வருடங்கள் முன், நான் உத்தரப் ப்ரதேசத்தில் ஒரு திகம்பர விமல நாத  கோவிலுக்குச் சென்றிருக்கிறேன், ஒரே கூட்டம் – ஆனால், ஊரின் பெயர் மறந்துவிட்டது :-( ]

விமலநாதரின் லௌசன  – வராஹம்; அது தன் கூரியபற்களால் புத்திகூர்மையைச் சித்திரிக்கிறது. அவ்ளோதான். ஷ்வேதாம்பரர்களும் திகம்பரர்களும் இதற்காகத் தான் அவரை வழிபடுகிறார்கள். செல்வம் கொழிக்கச் செய்பவராக வழிபடுவதில்லை. இன்று என் ஜைன நண்பரிடம் மறுஉறுதி செய்துகொண்டேன். (அவர் இன்னொரு விஷயத்தையும் நினைவுறுத்தினார் – மரீசி எனும் புத்தமதக் கடவுளாயினியின் குறியீடும் அதே வராஹம்தான். அவள் காலைச் சூரியக் கதிர்களின் கடவுள். அதே புத்திகூர்மையின் உருவகம். ஆக, புத்தமதத்திலிருந்தும் ஹிந்துக்கள், அவர்கள் சாக்லேட்டைப் பிடுங்கிக்கொண்டு விட்டனரே! ஐயகோ!!)

// சமண நம்பிக்கையின்படி பெண்களுக்கு வீடுபேறு இல்லை.

ஆ! அன்பர் இதனை – திகம்பர ஷ்வேதாம்பர நோக்கு விரிதல்களுடன், மறுபிறப்பு, லௌகீகப் பிரச்சினைகள் வழியாக விவரிக்க முடியுமா? (என்னைப் பொறுத்தவரை, குறைந்த பட்சப் புரிதல்களுக்காக மிகமிக எளிமைப்படுத்திச் சொல்ல வேண்டுமென்றால் – ஷ்வேதாம்பரர்கள் கொஞ்சம் ப்ரொட்டெஸ்டென்ட்கள் போல, திகம்பரர்கள் கத்தோலிக்கர்கள் போல! அதே போலத்தான், முறையே மஹாயானமும் ஹீனயானமும்)

//… சமண மதம் பற்றி நமக்குத்தெரிந்ததே கொஞ்சம்தான்

இது உண்மை; ஆனால் தன்னை மரியாதையாக ‘நாம்’ —  ‘ROYAL we!’ எனக் குறிப்பிட்டுக்கொள்கிறார் என இதனை லூஸ்ல வுடுகிறேன்.

நிலைமை இப்படி இருக்கையிலே, தன்னிலை விளக்கம் விரிக்கையிலே இப்படியெல்லாமா அட்ச்சிவுடுவார், ஒருவர்?

// விமலநாதர் பாஞ்சாலத்தை ஆண்ட இக்‌ஷுவாகு ஷத்ரிய குலத்தில். கிராதவர்மனுக்கும் சியாமளாதேவிக்கும் மகனாகப்பிறந்தார்.

தவறு. வெண்முரசு எழுதுவது போலல்ல, இம்மாதிரி விஷயங்கள்! அடிப்படைகள் சரியாக இருக்கவேண்டும்.

தந்தை பெயர் க்ருதவர்மன். கிராதவர்மன் அல்ல.  அர்த்தமே அனர்த்தமாகி விடுகிறது, இப்படியெல்லாம் புனைபுனை எனப் புனைந்தால்.

தாய் பெயர் ஷ்யாமா அல்லது ஸ்யாமா அல்லது ஸுரம்யா. சியாமளாதேவி அல்ல. (பிரச்சினை என்னவென்றால், ஜெயமோகனும் என்னைப்போல சாண்டில்யன் வழியாகத்தான் வரலாற்றை அணுகுபவர், பாவம்!)

// அவர்களின் குலக்குறி பன்றி. பின்னர் ராஜபுத்திரர்கள், ராஷ்டிரகூடர்கள் போன்ற பல அரசகுடியினரின் குலக்குறி பன்றிதான்.

தவறான தொடர்புகள், கனெக் ஷன்ஸ்.

குலக்குறி சரிதான். ஆனால் அதற்கும் விமலநாதரின் லௌசனவுக்கும் தொடர்பில்லை.

எங்கிருந்துதான் கிரஹித்து, ராஷ்ட்ரகூடர்கள் ராஜபுத்திரர்கள் பன்றிகள் என்றெல்லாம் அட்ச்சிவுடுகிறார் இவர்? பாடுபொருளுக்கும் இப்படி ராஜபுத்திரர்கள் அதுஇது எனத் தொடர்வதற்கும் ஏதாவது எழவு சம்பந்தமிருக்கிறதா?

ஏன் விஜய நகர வராஹன், குழு, குறி என்றெல்லாம் அட்ச்சிவுடவில்லை? :-(

எங்கிருந்து இம்மாதிரி வெறும் வெட்டி அரைகுறைத் தகவல்களை வலைவீசிப் பிடிக்கிறார், நம் பேராசான்? :-(

// சில சமணநூல்களில் கூறப்பட்டுள்ளவற்றின்படி விஷ்ணுவின் பத்து அவதாரங்கள் என்னும் புராணம் சமணப்புராணங்களுக்குப் பிற்காலத்தில் உருவானது.

இதற்கு ஜெயமோகனிடம் ஏதாவது காத்திரமான ருசு/ஆவணம்/மேற்கோள் என ஒரு எழவாவது இருக்கிறதா? யாராவது புகழ்பெற்ற அல்லது நேர்மையான துறை அறிஞர்களின் (கடலூர் சீனு தவிர்த்து!) கருத்து இருக்கிறதா??

அந்தப் புத்தகங்கள் யாவை?

// அதாவது மகாபாரதக் காலகட்டத்தில். அவர்கள் பல சமணத் தீர்த்தங்காரர்களை உருமாற்றி தங்கள் நம்பிக்கைக்குள் இழுத்துக்கொண்டார்கள்.

எவர்கள்? எது ஒப்புக்கொள்ளப்பட்ட மஹாபாரதக் காலம்? இன்னமும் இது குறித்து விவாதங்கள், சண்டப் பிரசண்டங்கள் நடந்துகொண்டிருக்கின்றன என்பதுதான் சரி.

யார், ஏன் இழுத்துக்கொண்டார்கள்? என்ன அவசியம்? மாறாக – ஜைனம் பௌத்த நம்பிக்கைகள் தங்களின் பெரும்பாலான விவரங்களுக்கும் தத்துப்பித்துவங்களுக்கும் வேதகால ஆக்கங்களுக்கும் உபநிஷதங்களுக்கும் தானே கடமைப் பட்டிருக்கின்றன?

அப்படி ‘இழுத்துக்கொள்ளப் பட்டதற்கு’ ஏதாவது ஒரு காத்திரமான சாட்சியமாவது இருக்கிறதா?

// அவ்வாறு விமலநாதர் இந்துமரபுக்குள் இழுத்துக்கொள்ளப்பட்ட போது வராக அவதாரமாக மாறினார்.

அடேங்கப்பா! போட்டாரே ஒரு போடு! இதற்கு ஒரு சான்று, ஒரேயொரு சான்று இந்த ஜெயமோகனால் தரமுடியுமா?

அசிங்கம். இதனைப் பற்றியாவது குறிப்பாக, கூர்மையான ஓர்மையுடன், ஏதாவது ஒரு வார்த்தையை, ஒரு சிறு விளக்கத்தை நாயர் அவர்கள் ஜெயமோகனிடம் கேட்டாரா? சோகம்!

வராகம், கூர்மை, கூர்மதி, நல்லறிவு இவையெல்லாம் ரிக்வேதத்திலிருந்து (ஒருவேளை அதற்கும் முன்கூட!) அநாதி காலம்தொட்டு இருந்து வருபவை.

பலப்பல சான்றுகள் இதற்கு இருக்கின்றன.

ஆனால், எவன் சரிபார்க்கப் போகிறான் என்றுஅஷ்டதிக்கிலும் வார்த்தைச் சிலம்பைச் சுழற்றி கண்டமேனிக்கும் அட்ச்சுவுடுதல் மிகவும் லேசு.

முக்கியமாக, மௌடீக விடலை வாசகர்கள் இருக்கும்போது, அதிசராசரித்தனத்தையும் அட்டைவீரர்களையும் மண்டையில் தாங்கி ஆனந்தக்கூத்தாடும் அடிப்பொடிகள் இருக்கும்போது எம் பேராசான் ஜெயமோகனுக்கு என்ன கவலை, சொல்லுங்கள்?

ஆக, ஏற்றம் மட்டுமே!

நன்றி. :-(

// நீங்கள் கண்டது விமலநாதரின் விழாவாக இருக்கலாம்

அப்படியா? எனக்கென்னவோ, அது நரேந்த்ர மோதி அரசின் பதவியேற்பு விழா எனத் தோன்றுகிறது.

…சக ஏழரைகளே!  உங்களுக்கு?  ;-)

ஆதாரங்கள்: ஜைன மதத்திலும் பல கட்டுக்கதைகள், புராணங்கள் உண்டு. எடுத்துக்காட்டாக நம் விமலநாதர் பல லட்சம் வருடங்கள் வாழ்ந்தாரென ஒரு கதை. ஆனால் – இம்மாதிரிக் கதையாடல்களைத் தவிர்த்து – ஜெயமோக அழிச்சாட்டியங்களைக் குறித்த தகவல்களை மட்டும் பார்க்கலாம். பொதுவாக எனக்கு இக்காட்டுரையில் உதவியவை: பட்டாச்சார்ஜீ அவர்கள் எழுதிய – ஜைன ஐகனொக்ரஃபி (1939) + ஹேமசந்த்ரா எழுதிய த்ரிஷக்தி ஷாலக புருஷ சரித்ர (பனிரெண்டாம் நூற்றாண்டு,  பொதுசகாப்தம்) + ஞானஸாகரா எழுதிய விமலநாத சரித்ர (13-14ஆம் நூற்றாண்டு, பொதுசகாப்தம்)

பின்குறிப்பு:

நாளைமுதல் ஜெயமோகன் பக்கமே போகமாட்டேன், சத்தியமடி தங்கம்! :-(