| ஒத்திசைவு | प्रत्याह्वय | resonance |

(அல்லது)  ரமதான் மாத மனஅழுத்தங்கள்

… என் மகன், அவன் வகுப்புக் குழந்தைகளுடன் பள்ளிக்கு அருகில் இருக்கும் ஒரு முஸ்லீம் பெரும்பான்மை கிராமத்துக்கு – சென்றவாரம் போயிருந்தான்; மதியத்திலிருந்து சாயங்காலவேளை வரை அவர்கள் அங்கு கழித்திருக்கிறார்கள். மாலை மயங்கும் நேரத்தில் அக்கிராமத்தினர் அன்புடன் அளித்த இஃப்தார் விருந்தில் (ரமதான் நோன்பு முடிக்கும் தருணம்) கலந்துகொண்டு, அங்குள்ள மதறாஸாவின் குழந்தைகளுடன் அளவளாவி கண்டமேனிக்கும் இனிப்புகளை சந்தோஷமாக, வயிறு உப்ப உண்டுவிட்டு – வீட்டுக்கு வந்து,  இரவு உணவுவேண்டாம் என்று சொல்லித் தூங்கியே விட்டான். :-)

… ஆனால் தூங்குவதற்கு முன் அவனுடைய தினம் அங்கு எப்படிக் கழிந்தது என்பதைப் பற்றி + அந்த மதறாஸாக் குழந்தைகளின் வாழ்க்கைமுறையைப் பற்றி அவன் அறிந்துகொண்டதை, ஒரு நீள லெக்சராகக் கொடுத்தான். (இது பற்றியும்  இது தொடர்பான இன்னும் சில விஷயங்களைப் பற்றியும் இன்னொரு சமயம்…)

ஆனால் இப்பேச்சு கொடுத்த உந்துதலால், மேலதிகமாகச் சிலபல காரணங்களால், நான் இதனை எழுதிக்கொண்டிருக்கிறேன். :-(

ரமதான் (அல்லது ரம்ஸான்) மாதத்தில், முஸ்லீம்கள் நோன்பிருக்கப் பரிந்துரைக்கப் பட்டிருக்கிறார்கள். ஆனால் இது வெறுமனே, பலரும் நினைத்துக்கொண்டிருப்பதுபோல (பலப்பல முஸ்லீம்களும் நினைத்துக்கொண்டிருக்கிறபடி), வானத்தில் சூரியனிருக்கும் சமயம் சாப்பிடாமல் இருந்து, சடங்குத் தொழுகைகளைச் செய்து, சூரியன் அஸ்தமனம் ஆனவுடன் மசூதியில் இருந்து அவசரம்அவசரமாக வெளியேவந்து, ஸமோஸாக்களையும் ரொட்டிகளையும் சாப்பிட்டு தொப்பையை ரொப்பிக் கொள்வதல்ல. அதேபோல சூரிய உதயத்துக்கு முன் வயிற்றை நிறைத்துக் கொள்வதல்ல. இதற்கும், சூரிய, சந்திர க்ரஹண சமயத்தில் உண்ணாமல் – அதற்கு முன்னும் பின்னும் தொந்தியை ரொப்பிக் கொள்வதற்கும், அமாவாசை பலகாரங்களுக்கும் ஒரு சுக்கு வித்தியாசமும் இல்லை.

இந்த  ‘நோன்பு’ என்று நடைமுறையில் மிகவும் நீர்க்கடிப்பட்ட வெறும் சடங்கு – அரபிய மூலத்தில் இது ‘ஸ்ஸாவ்ம்‘ எனும் அழைக்கப்படும் பதம். இதன் ‘ஒருமாதிரியான’ அர்த்தம் – ‘செய்யாமல் இருப்பது‘ – அவ்வளவுதான். ஆனால் இந்த ‘செய்யாமல் இருப்பது’ என்பது ஸ்ரீ ரமண மஹரிஷி ஒரு சமயம் சொன்னது போல  ‘சும்மா இரும்’வகைதான்.

அதாவது இந்த ஸ்ஸாவ்ம் போது – ஒரு முஸ்லீம் ஆனவள், தன் வாழ்க்கை முறையை, நடப்புகளை மறுபரிசீலனை செய்து கொள்ளவேண்டும். தவறுகளைக் களைந்து, மேம்படுத்திக் கொள்ளவேண்டும். அவள், தனக்குப் பிடிக்காதவர்களுடன், எதிரிகளுடனும்கூட –  சமரசம் செய்துகொள்ளவேண்டும். சம்போகத்தில் ஈடுபடவேகூடாது.

கால்களை உபயோகித்து கண்ட இடங்களுக்குப் போகாமல் இருக்கவேண்டும். வாயினால் வம்பு பேசாமல், புறங்கூறாமல், பொய் சொல்லாமல் இருக்கவேண்டும். கையினால் – தன்னுடையதல்லாத எந்த பொருளையும் தொடாமல் இருக்கவேண்டும். காதுகளால் வம்புகளை, ஆபாசங்களைக் கேட்டுக்கொள்ளாமல் இருக்கவேண்டும். கண்களால் எந்த அற்ப விஷயத்தையும், நீதிக்குப் புறம்பானவைகளையும், கேளிக்கைகளையும் பார்க்காமல் இருக்கவேண்டும்.  (அதாவது: இக்கால சுயமரியாதையுள்ள முஸ்லீம், ரமதான் மாதத்தில் – இணையம், ஸெல்ஃபோன் பக்கமே வரக்கூடாது!)

வெறுமனே சோறு தண்ணியில்லாமல் சடங்குத்தனமாக நோன்பு இருப்பதற்கு, மசூதி சென்று சடங்குத் தொழுகை செய்வதற்கு –  மிகமிக அப்பாற்பட்டு, மேல்மாதிரி  அடிப்படைகளான ஸ்ஸாவ்ம் விஷயங்களில் தன்னைக் குவியப்படுத்திக்கொள்ளவேண்டும்.

உடலை, மனதைச் சுத்தமாக வைத்துக்கொள்ளவேண்டும். கண்ட, அற்ப விஷயங்களைச் ‘செய்யாமல் இருக்க‘ வேண்டும்.

இப்படிச் செய்பவன்தாண்டா சரியான முஸ்லீம்!  மற்றவர்களெல்லாம் வெறும் சடங்கு, பொழுதுபோக்கு முஸ்லீம்கள்தான்.

…சொல்லப் போனால், இந்த இரண்டாம் ஜாதியினரை – எனக்குத் தெரிந்த சில முஸ்லீம் சான்றோர்கள், முஸ்லீம்களாகவே கருதுவதில்லை; ஆனால், பிரச்சினை என்னவென்றால் – சடங்கு முஸ்லீம்களிடம் மட்டும்தான், அதுவும் அதன் பழமைவாத_​​சுயலாப சமூகத் தலைவர்களிடம்தான் அச்சமூகத்தின் அதிகாரம் குவிந்திருக்கிறது; அதனால்தான் – முதல் ஜாதியினரான – போற்றத்தக்க ஸூஃபி முஸ்லீம்களிடம் அதிகாரம் இல்லாதது மட்டுமல்லாமல், தமிழ் நாட்டில் அவர்களை ‘பிணச் சாமிகள்‘ என்று கேவலப்படுத்துவதும் முடிகிறது.

… இந்தச் சடங்கு முஸ்லீம்கள் –  மைக்வைத்து நடத்தும் கனகம்பீர இஃப்தார் ‘பார்ட்டி’ எழவுகளும் (=அரசியல்பேரங்கள் + அற்ப சுயவிளம்பரங்கள் என்றறிக!) இப்படித்தான். ஆனால், பார்க்கப்போனால் – இம்மாதிரி விருந்துகள் – பாவப்பட்ட ஏழைகளுக்கும், அழையா விருந்தினர்களுக்கும் (அதிதிகள்) அளிக்கப்படவேண்டியவை. கருணையுடன் செய்யப் படவேண்டியவை; படாடோபம் இல்லாமல், மூன்றாம் மனிதர்களுக்குத் தெரியாமல், விளம்பர மோகம் இல்லாமல் செய்யப்படவேண்டியவை. ஆனால் இவற்றிலும் திராவிடத் தலைவர்கள் புகுந்து நோன்புக் கஞ்சியை டீவிகாரர்களின் கேமராவுக்குத் தெரியும்போலச் சரியாக நின்றுகொண்டு –  அதனைக் குடிப்பதாக நடித்து,  மதச் சார்பின்மை எழவை நிலை நாட்டும் பாங்கிற்கு, கயமைப் பொய்மைகளுக்குத் தளம் அமைத்துத் தருபவர்கள் – இந்தச் சடங்கு முஸ்லீம்கள்!

இவர்களால், இஸ்லாமுக்கு மட்டுமல்ல, மானுடத்துக்கே கேவலம்.

சுமார் 12 வருடங்கள் முன் வரைகூட, நண்பர்கள் தங்கள் இல்லங்களில் நடத்திய இப்படிப்பட்ட இஃப்தார்களுக்குச் சென்றிருக்கிறேன் – பல ஏழைகள் பசியாறுவதைப் பார்த்திருக்கிறேன். ஆனால், இதன் அடிப்படை – இக்காலங்களில் வெறும் டாம்பீகச் சடங்குகளாக, மாஃபியா குண்டர்களின் கூடாரமாக மாறிவிட்டதால் (“இந்த கஞ்சிக் கலயத்தின் உபயதாரர்: ஹாஜி லியாக்கத்கான், தங்கக் கடத்தல் விற்பன்னர்” என்றுதான் ஒரு ஃப்லெக்ஸ் தட்டியை வைத்துக் கொள்வதில்லை, அல்லாவுக்கு நன்றி!) இந்த எழவுகளுக்கெல்லாம் செல்வதேயில்லை. என்ன சோகம் இது.

இந்திய முஸ்லீம் சமூகம், அதன் ஏகோபித்த சுயலாப-பழமைவாத அரசியல்/சமூக/மதத் தலைமை, அது எதிர்கொள்ளவேண்டிய பிரச்சினைகள்: சில கருத்துகள்

… மேற்கண்ட தலைப்புடன் தொடர்புடைய சில விஷயங்களை முன்பு ஒருசமயம், எனது (இறந்துவிட்ட கர்ட்) தோழியான கில்யஸ் அவர்களுடன் நடத்திய உரையாடல்களின் சாராம்சமாக எழுதியிருக்கிறேன்; அதில் இந்தியாவின் முஸ்லீம் சமூகத்தின் தற்காலத் தேக்கநிலை குறித்த பல கருத்துகளைத் தொகுத்து, கொஞ்சம் விவரமாகவே எழுதியிருந்தேன். (கில்யஸ்: மேலும் சில நினைவுகள் + இந்திய/நடைமுறை இஸ்லாம்: சில குறிப்புகள் 09/04/2015)

இப்போது இந்தப் பதிவில் – இங்கிலாந்துக்காரரும், நான் மிகவும் மதிக்கும், ஆகவே – சிறிதளவு நன்கொடையும் கொடுத்திருக்கும் –  க்வில்லியம் நிறுவனத்தின் நிறுவனர்களில் ஒருவருமான மகத்தான மாஜித் நவாஸ் அவர்களின் வழியாக என்னை வந்தடைந்த சில செய்திகளில் ஒன்றை ‘தமிழ்ப் படுத்தித்’ தருகிறேன். (இது பின்வரும் பகுதிகளில் வரலாம் என நினைக்கிறேன்!)

க்வில்லியம் – ஒரு தீவிரவாத எதிர்ப்பு தின்க்டேன்க், சிந்தனைமையம்; மாஜி தீவிர இஸ்லாமியவாதிகளால் நடத்திச் செல்லப் படுவது; இதில் ஈடுபட்டிருக்கும் பலரும், முன்னாட்களில், பொய்க் கற்பிதங்களின் காரணமாக – நுரைபொங்க தீவிர இஸ்லாம்வாதம் பேசியவர்கள், பயங்கரவாதத்தில் நேரடியாகவோ மறைமுகமாகவோ வெகுதீவிரமாக ஈடுபட்டவர்கள், முஸ்லீம் அல்லாதவர்களை இஸ்லாம் அல்லாதவைகளை ஒழிக்க முயன்றவர்கள்; ஆனால், இப்போது தங்களைத் திருத்திக்கொண்டு – அதற்கு நேரெதிர்த் தரப்பை எடுத்து, பழமை/வெறுப்புவாதிககளின் மிரட்டல் -கொலைமுயற்சிகளுக்கும் பயப்படாமல், சுணங்கிப் போகாமல் பணி செய்து கொண்டிருக்கிறார்கள்; நல்லிணக்கத்துக்காகவும், தீவிரவாதத்தை வேரோடு ஒழிப்பதற்காகவும், இஸ்லாமையும் மேன்மைப் படுத்துவதற்காகவும் உழைத்துக்கொண்டிருக்கிறார்கள்.

சில கோரிக்கைகள்: இவர்களின் தளத்தை அணுகும் போது சிறிது பொறுமை வேண்டும்; உங்களுடைய இணையவுலாவியின் காலதேசவர்த்தமானங்களைப் புரிந்துகொண்டபின்தான் அவர்கள் தளம் உங்களுக்குத் திறக்கும். அவர்களுடைய பாதுகாப்புக்காக, தளமேலாண்மைக்காக இந்த விஷயம். அவர்களுடன் தேவையற்று, அற்ப ஜிஹாதி விளையாட்டுகளை விளையாடவேண்டாம்; வெறியுடன் ஆடிக்கொண்டிருக்கும் வால்களை, ஒட்ட நறுக்குவதற்குத் தேவையான உபகரணங்கள், சூட்சுமங்கள், பக்கபலங்கள் அவர்களிடம் இருக்கின்றன. நன்றி. ((க்வில்லியம்))

சரி. என் கேள்வி என்னவென்றால் – நம் இந்தியாவின், குறிப்பாக நம்முடைய தமிழகத்தின் மாஜித் நவாஸ்கள், ஷைக் மொஹெம்மத் தஹீர் அல் க்வத்ரிகள், ஷேக் முஹம்மெத் அல்-யாக்வூபிகள், ஹரஸ் ரஃபிக்குகள் எங்கே? :-(

இஸ்லாமைச் செறிவுபடுத்த, மேம்படுத்த – அதன் பழமைவாதப் போக்குளைப் புறம்தள்ளி, அதன் மதம் சார்ந்த எழுத்துகளை – கம்பீரத்துடன், தைரியத்துடன், தற்கால மானுடத் திரளின் தேவைக்கு ஏற்ப மறுபரிசீலனை செய்து –  மற்ற மக்களோடு இணக்கத்தோடு நடந்துகொள்ளும் போக்குகள் ஏன் நம்மிடையே இல்லை? (இவற்றுக்குப் பதில் என்னுடைய மேற்கண்ட கில்யஸ் பதிவில் பெரும்பாலும் இருக்கிறது, இருந்தாலும்…)

ஹ்ம்ம்… தற்போது, நான் அறிந்தவரை, நம்மிடம் மாஜித் நவாஸ்கள் ஒருவர்கூட இல்லை. ஏனெனில், நமக்கு லபித்தது வெறும் ஆலூர் ஷாநவாஸ்கள்தான். அவர்களுடைய ஓலங்கள்தான், கமுக்கமான பரப்புரை மட்டுமேதான்! ஏனெனில், நம் தங்கத் தமிழகமே அற்பசராசரிகளின் ராஜ்ஜியம் அல்லவா? (மேதகு ஷா நவாஸ் அவர்களின் படத்துடன் களப்பணி மூலம் முஸ்லீம்களுக்கு வெறுப்பை (மட்டும்) ஊட்டுவது எப்படி? 26/02/2013)