| ஒத்திசைவு | प्रत्याह्वय | resonance |

…எதைப்பற்றியாவது நித்திய கண்டனம் பூரண ஆயுஸாகச் செய்து, எப்படியாவது அன்றைய பத்தியைத் ‘தேத்த’ வேண்டுமே என, அலுவலக நேரத்தில் அறவுணர்ச்சியுடன் ஆவேசமாக ஆரம்பித்து 500 வார்த்தைகள் முடிவதற்குள்ளேயே ‘நமக்கெதுக்கு வம்பு’ என வழக்கம்போல நழுவும் மணிகண்டனனார் இதைச் செய்யவில்லை – என்பதையாவது புரிந்து கொள்ள முடிகிறது.

ஏனெனில், அவர் ஒரு இளைஞர் – ஏதாவது விடலைத்தனமான கிளுகிளுப்பில் மூழ்கி, அந்தக்காலத்தில் இளம்பெண்கள் சகவாசத்துக்காக வழிந்ததைப் பற்றி ஆர்வமாக எழுதிக் கொண்டிருக்கிறார் என – அவரைப் போலவே, போகட்டும் விட்டுவிடலாம். நமக்கெதுக்கு வம்பு. ஆகட்டும் பார்க்கலாம். ஆட்டத்தின் முடிவிலே. அறுபதை இருபது வெல்லாது உலகிலே! நீயும் நானுமா?

ஹ்ம்ம்… ஆனால் ஜெயமோகன்? ஏன் இவர் எஸ்.ராமகிருஷ்ணன் அவர்களின் கையறு நிலையைக் கண்டுகொள்ள மாட்டேனென்கிறார்?  தொழில்முறைப் போட்டியோ??

ஆக, தன் முயற்சியில் சற்றும் மனம் தளராத நான், ஒரு ‘இன்வெஸ்டிகேடிவ்’ அக்கப்போர்க் காரனாதலால், கமுக்கமாக அவர் தளத்திற்குப் போய் ‘எஸ்.ராமகிருஷ்ணன்’ என்று தேடினேன். ஆ! குறைந்த பட்சம் 129 பதிவுகளை எஸ்.ராமகிருஷ்ணன் தொடர்பாக எழுதியிருக்கும் இந்த மனிதர், ஏன் எஸ்ராவின் பிரச்சினைகளைக் கண்டுகொள்ள மாட்டேனென்கிறார்? எனக்குப் புரியவில்லை.

-0-0-0-0-0-0-0-0-0-

தும்மலும் அபசகுனம்தானே!  ஆகவே…

…சுபம்.

பேனா செய்யும் தொழிற்சாலையில் எவ்வளவு கைகள் அதனைத் தொட்டிருக்கும்; ஜப்பான் போயிருந்த போது இகபேனா என்ற ஒரு பேனா தொழிற்சாலைக்கும் போய் அங்கு வேலை செய்து கொண்டிருந்த ஜப்பானியப் பெண்களுக்கு ஜென் கதைகளைச் சொன்னேன். யாருக்கும் அது பற்றித் தெரிந்திருக்கவில்லை அல்லவா, அதனால்தான்!

தங்கள் அறியாமைக்காக தனக்குள்ளாக மன்னிப்பு கேட்டுக்கொண்டு, அவர்கள் என் கதைகளைக் கேட்டு மெச்சி அல்வா கொடுத்தார்கள் அல்லவா? அதே அல்வாவைத்தான் முட்டாக்கூ தமிழ் வாசகர்களுக்கு நெகிழ்விலக்கியம் என்ற பெயரில் வாரி வாரி வழங்குகிறேன் அல்லவா?

சுபம் அல்லவா?

… ஆனால் என் செல்ல, அபிமான எழுத்தாளருக்கு, நான் இதைக் கூடச் செய்யமாட்டேனா என்ன?

மகாமகோ நொக்கர் விருதை அனாயாசமாகப் பெற்ற உங்களுடைய ஆதர்ச இலக்கிய ஆளுமைக்கு, நீங்கள் இம்மாதிரி உதவிகள் கூடச் செய்யமாட்டீர்களா என்ன? -0-0-0-0-0-0-

 -0-0-0-0-0-0-0-

ஆக, தற்போது தினம்  ஒரு தடவை வலுக்கட்டாயமாக ஒற்றெழுத்துகள் நன்றாகப் பொடி செய்யப்பட்டு வலுக்கட்டாயமாக அவர் வாயில் (டயலிஸஸ் போன்றதுதான் இது, ஆனால் ஒற்றெழுத்துலிஸ் என அழைக்கப் படுகிறது) திணிக்கப் படுகின்றன. அவர் திமிறினால், பின்வழியாகவாவது திரவவழியில், பொடியானது உட்செலுத்தப் படுகிறது.  தினம் 20, 000 ஒற்றெழுத்துகள் இப்படி அனுப்பப்பட்டாலும், அவற்றில் சுமார் 2த்தான் அவர் உடலும் மூளையும் ஒத்துக்கொள்கின்றன. ஆகவே ஒரு நாளைக்கு 2 ஒற்றெழுத்துகளை அவர் உபயோகப் படுத்த முடிந்தால், அது அதிகம். பாவம்தான். அதாவது, வாசகர்கள்.

அவரது பாவப்பட்ட குடும்பத்தினர், தங்களால் முடிந்த அளவு தங்கள் வசம் இருக்கும் மெய்யெழுத்துகளைக் கொடுக்கிறார்கள்தான். ஆனால் பாவம், எஸ்ரா எழுதிக் குவிக்கும் வேகத்துக்கு அவர்களால் ஈடுகொடுக்கமுடியவில்லை. என் செய்வது?

இதைவிட மோசமான விஷயம் என்னவென்றால் – ஒற்றெழுத்துஸ்ஸியா தீவிரமடைந்துகொண்டு வருவதால் – அவரால் இனிமேல் மெய்யெழுத்துகளைக் கூடச் சரிவர உபயோகிக்க முடியாத நிலை தோன்றும். இந்த தீவிரமடைந்த வியாதியின் பெயர் மெய்யெழுத்துலிஸ் :-(ஆக, ஏற்கனவே கொடுந்துயரத்திலும் கடும் கடுகடுப்பிலும் இருக்கும் அவருடைய வாசக மணிகள், ஏஸ்ராவால் – இபடி எழுத படவைகளை படிக வேடியிருகு:

‘காதி ஒரு தூமையான காறு, அது எபோது உகிர கொளு, எபோது தணிவு கொளு எறு தெரியாது, ஆனா அத வேகதி தூசிக, குபைக அடிது கொடு போகபடு எபது உமை தானே! (ஆதார மூல)

நமகு இது தேவையா?

இந்தக் கொடுமை நடக்காமல் இருப்பதற்கு,  நம் போன்ற வாசக மணிகள் செய்ய வேண்டியது என்ன?

அது ரொம்ப ஸிம்பிள்: முடிந்த போதெல்லாம் அவருக்கு இருப்பில் வேண்டுமளவு ஒற்றெழுத்துகள் ஸ்டாக் இருக்கும்படிச் செய்யவேண்டியதுதான்.

ஆகவே மாக்களே, இதனைப் படிக்கும் ஒவ்வொருவரும் நாளுக்கு 1008 முறை கீழ்கண்டதை காப்பி-பேஸ்ட் செய்து (இதன் சிடுக்கலான தொழில் நுட்பம் புரியவில்லையானால் திருவாளர்  யுவகிருஷ்ணனார் அவர்களை அணுகவும்; இந்த வெட்டியொட்டும் தொழிலில் அவர் வெறும் மன்னர் அல்ல, மகாமகோ சக்ரவர்த்தி!) ஒற்றெழுத்தீஸ்வரனுக்கு வேண்டிக்கொண்டு, மின்னஞ்சல்களை அனுப்பினால், ஒரு வேளை அவருடைய வியாதி குணமடையலாம்.

 உதவி #2: அடிப்படை இலக்கணம்

எஸ்ரா அவர்கள் படித்த ஆரம்பப்பள்ளியின் தமிழாசிரியர் தூக்கு போட்டுக்கொண்டு இறந்திருப்பார் என்பது யாவருக்கும் தெரிந்ததே! மேலதிகமாக, அவருடைய பத்தாங்க்ளாஸ் தமிழய்யா, ஊக்க போனஸாக, தன் நாக்கைப் பிடுங்கிக்கொண்டு செத்திருக்கக்கூடியதும் நாம் அனுமானிக்கக் கூடியதே!

பிரச்சினை என்னவென்றால் எஸ்ரா பூனைக்கு யார் இலக்கண மணி கட்டுவது என்றுதான்… கிட்டே போன சமயத்தில் நம் மேல் இலக்கண புத்தகத்தை விட்டெறிந்து நம்மையும் இலக்கணத்தையும் ஒரேயடியாக ஒழித்து விடுவார்தான்!

இதற்கு அனைவரும் சேர்ந்து, கூடி, ஒருங்கிணைந்து அவருக்கு ஒரு பெட்டிஷன் போடலாம். தனியாகப் போனால் தானே ரத்தம் கக்கிச் சாகவேண்டும்?

கீழ்கண்டதை அவருக்கு அனுப்பி:

காகங்கள் பறக்கிறது. காகம் பறக்கின்றன.

*பேதி*  *மயக்கம்*  ***பொத்!***

எது எப்படியோ – அவர் அடிப்படை தமிழ் இலக்கணத்தை கற்க,  அகி பரந்தாமன் எழுதிய புத்தகத்தையாவது வாங்கிப் படிக்க – ஒரு நிதி ஆரம்பிக்கலாம் என நினைக்கிறேன்.

என் சார்பில் ரூ 1/- அனுப்புவதாகத் திட்டம்.

நீங்கள்?

மேலதிகமாக, மேதகு எஸ்ரா – பல அஃறிணை விஷயங்கள் தன்னைப் பார்ப்பதாகவும் சிரிப்பதாகவும் யோசிப்பதாகவும் உணர்கிறார். இவையெல்லாம் மனோதத்துப்பித்துவரீதியாகத்தான் அணுகப்பட வேண்டும் என ஒரு சாரார் (=நான்) கருதினாலும், இன்னொரு சாரார் (=நான்) – வாசகர்கள் திரண்டெழுந்து அவருக்கு உதவி செய்தால் போதும் என்று நினைக்கிறார்கள்.

ஆனால், நான் அப்படியெல்லாம் நினைக்கவில்லை என்று நினைத்துத் தன்னைத்தானே நொந்துகொண்டு சிரித்துக்கொள்கிறேன்.

இல்லை, இல்லை; எஸ்ரா அவர்களுக்கு பத்தி பத்தியாக பத்தியமற்று எழுதவேண்டும் என்று ஆசை. ஆனால் அவருடைய கற்பனைவண்டி மக்கர் செய்து – வெறும் கேள்விகளை எழுப்பிய பின்னர் டர்புர்ரென்று சப்தம் செய்து நின்று விடுகிறது. பாவம்.

அதனாலேயே, அவர் எந்த எழவைப் பற்றியும் தத்துப்பித்துவார்த்த நெகிழ்வுக் கேள்விகளைப் பத்திபத்தியாகக் கேட்பதை மட்டுமே தன் ஸ்டைலாக வரித்துக்கொண்டுவிட்டார். :-(

ஆகவே சக வாசகர்களே,  நாம் அவருடைய அலக்கிய, மானுட மேன்மைக்காகச் செய்யவேண்டியது: எந்த எழவைப் பற்றியும் எஸ்ரா எவ்விதமான கேள்விகளை எழுப்புவார் எனத் தெரியும். ஆகவே நாமெல்லாரும் அவருடைய கேள்விகளுக்குப் பதில்களை அனுப்பிய வண்ணம் இருப்போம்.

எடுத்துக்காட்டாக: அவர் அல்லவா என்று கேட்பவைகளுக்கு அல்ல என திடமான பதிலை அனுப்பலாம். அவர் கேள்விகள் கேட்பது வரை காத்திருப்பது கூட அவசியமில்லை. நம் மின்னஞ்சல் பெட்டியைத் திறந்து பொதுவாக இது அல்ல, அது அல்ல, அது தானல்ல. அது இல்லதான் என, அனுதினமும் மூன்று வேளை அவருக்கு மின்னஞ்சல் அனுப்பினால் அதுவே போதுமானது அல்லவா?

அவர் இவற்றை எதிர்கொண்டு மேலதிக கேள்விகளைக் கேட்கலாம் அல்லவா? ஆனாலும் பரவாயில்லைதானே!

இது ஒரு நல்ல வழிதானே?

உதவி #4: தமிழில் மொழிபெயர்ப்பு உதவிப் படை

வெட்கத்தை விட்டுச் சொல்கிறேன். எஸ்ரா அவர்களின் (ஆங்கில மொழியில் இருந்து) தமிழ் மொழியாக்கங்கள் பாவமாக, அந்தோபரிதாபமாக இருக்கின்றன. அதாவது, அவருக்கு என்னளவு(!) ஆங்கில அறிவு(!)தான்! இப்படி ஒரு எழவை வைத்துக்கொண்டு எப்படித்தான் குப்பை கொட்டுகிறாரோ என நினைத்துக்கொண்டு புளகாங்கிதமடைகிறேன்.

மேலும், வெளி நாட்டுப் புத்தகங்களைப் படிக்காமலேயே அவற்றின் விமர்சனங்களை மட்டும் மேலோட்டமாகப் படித்துவிட்டு மானேதேனே என்றெல்லாம் எழுதிவிடுகிறார். அவருடைய வழக்கமான கேள்வி ஞானம் + நெகிழ்வு டெம்ப்லேட் வகையறாக்களை உபயோகித்து கிறங்கடித்து விடுகிறார்.

… … ஹ்ம்ம்… சரி.  இந்தப் படை என்ன செய்யலாம், எஸ்ராவல்களூக்கு எப்படி உதவலாம் என எழுதுவதற்கு எனக்குத் திராணியில்லை.

மேலதிகமாக திரைப்பட விமர்சனங்களை வர்ஜாவர்ஜமில்லாமல், வழக்கம்போல அவர் தயாரிக்க, அவருக்கு வாசகர்களாகிய நாம் உதவி செய்யவேண்டும் என்றுகூட எனக்கு ஆசை… சின்னச் சின்ன ஆசை, வெறுப்படிக்க ஆசை.

ஆனால் அயர்வாக இருக்கிறது. என் அயர்வு என்னைப் பார்த்துக் கண்ணடிப்பதை, நான் தளர்ச்சியுடன் பார்த்து தனக்குத்தானே, தந்தானே தானேதானே…

ஆக, இந்தப் பதிவை முடிப்பதற்கு, எனக்கு உதவ, நீங்கள் ஒரு படையை அமைத்து அலைகடலென ஆர்ப்பரித்துத் திரண்டு வரமுடியுமா? :-(

நன்றி.  மீண்டும் வறுக்க.

-0-0-0-0-0-