| ஒத்திசைவு | प्रत्याह्वय | resonance |

வரவர ஜெயமோகன், எஸ்ராமகிருஷ்ணன் போலானாராம், என்ன சொல்வது, சொல்லுங்கள்…

ஜப்பானுக்குப் போகிறார் நம் கல்யாணராமன். முன்னமேயே ஜப்பான்குறித்துக் கோனார்நோட்ஸ் கொஞ்சம் படித்திருக்கிறார். அங்கு சிலபல விஷயங்களைப் பார்க்கிறார்.

…அவ்ளோதான்! உடனடியாக, தயாராகக் காத்திருக்கும் கற்பனைக்கோவேறுகழுதை மேல் ஆரோகணித்து, தனக்கு உவப்பான சித்திரங்களை விரிக்கிறார். தம்முடைய இக்கால வழமையேபோல, ஆடித்தள்ளுபடியில் அட்ச்சிவுடுகிறார். ஆச்சரியம். காலத்தின் கோலம்.

-0-0-0-0-0-

ஒரு இடைக்காதை: அண்மையில், மெத்தப்படித்த (இங்கிலாந்தின் ஆக்ஸ்ஃபோர்ட், பாரீஸின் ஸர்பான் பல்கலைக்கழகங்களில் படித்திருப்பவர், தற்போது தெற்கத்தி ஃப்ரான்ஸின் லூர்த் Lourdesவாசி)  ஒரு 55+ வயது வெள்ளைக்கார மாது, (நம் பெங்களூரின் ஒரு பணக்காரப் பள்ளிக்கூடச்) சிறுவர்களுக்கு ஏதோ சமூக(!)அறிவியல்(!!) தொடர்பாக விசேஷ பாடம் நடத்துகிறேன் என வந்திருக்கிறார்.

அவர் வெள்ளைக்காரர், தங்கநிறத் தலைமசுர்; அதிதீவிர பெண்ணியவாதி + சமூக(!) அறிவியல்(!!) பின்புலம் + லிபரலோதிலிபரல் இடதுசாரிச் சார்புவேறு. ஆக, கேட்கவாவேண்டும், அவருக்குச் சென்ற இடமெலாம் சிறப்பு, விழுந்துவிழுந்து அவருக்கு உபசாரம் செய்துகொண்டிருக்கிறார்கள், என்ன செய்ய!

பாவப்பட்ட பாரதத்துக்கு,  அவர் வந்து எழுந்தருளியிருக்கும் பாக்கியம்,  முதல்முறையாக இந்த வருடம்தான் கிடைத்திருக்கிறது. அவரைச் சில விவகாரங்களுக்காக அழைத்திருக்கும் அன்பர்களுக்குப் புல்லரிப்பு.

லிபரல் தரம்(!) நிறைய்ய்ய்ய்ய்ய. நிறைகுடம்குடமாகப் பொங்கி வழிந்து கொண்டிருக்கிறது. ஆக – ஜெய்பூர் லிட்டரரி ஃபெஸ்டிவல்காரர்கள், தமண்டூ தினசொறிகள் இவரை வருடாவருடம் அவர்களுடைய விழாயெழவுகளுக்குக் கூப்பிடலாம். நல்ல கேளிக்கை.

…அன்பர்கள் இவரை ‘மரியாதை நிமித்தம்’ குடிக்க(!)/சாப்பிட ஒரு விருந்து எழவுக்கு ஏற்பாடு செய்திருந்தார்கள். ஆனால், இந்தமாதிரி விருந்தோம்பல் விருந்தூம்பல் விவகாரங்களை நான் பொதுவாகவே தவிர்ப்பவன் – பூர்வாசிரமங்களில் இம்மாதிரி விஷயங்களின்போது பணிவுடன் இருக்க ஏகத்துக்கும் சிரமப் பட்டிருக்கிறேன். ஆனால் இந்தமுறை என் நண்பர்கள் தொந்திரவு; . ‘…it has been a while, and ram, surely you can provide, meaty & sparkling conversations?’ – முகஸ்துதிக்கு மயங்காதோர் யார்? மேலும் எனக்கும் கொஞ்சம் சாருநிவேதிதா தொத்துவியாதி வந்துவிட்டதுபோல; வ்வோத்தா ஃப்ரான்ஸ்மோகம் பீடித்துவிட்டதோ என்ன எழவோ!

ஆக, மனதறிந்து தவற்றைச் செய்தேன். வூட்டுக்கு அருகில் இருக்கும் ஒரு மைக்ரொப்ரூவரி (“என்னுடைய காக்கா ப்ரூஇன்ஸ்டன்ட் காப்பியகம்” ©எஸ்.ராமகிருஷ்ணன், 2019) சென்று அந்தச் சாராயக் கடையில் பெருந்தொந்தியாளர்கள் இன்னமும் தங்கள் பிள்ளைத்தாச்சி நிலையை முன்னேற்றியபடி இருப்பதைப் பார்த்து சங்கடத்துடன்… நெட்டி முறித்துக்கொண்டு… கொண்டு… கொண்டு… விரவியிருக்கும் புளிப்பு நாற்றத்தையும் ஏப்பங்களையும் சகித்துக்கொண்டு…

…உணவின் போது, ஒரேயடியாக வாய் ஓயாமல் எல்லாவற்றைப் பற்றியும் (‘ஹிந்து மதவெறி’ உட்பட! இந்தியாவை மதவாதமற்ற நாடாக மாற்றுவதற்கான ஊக்கபோனஸ் பரிந்துரைகள், சகிப்புத்தன்மைக்கான மகாமகோ அறிவுரைகள்!) அப்படியொரு பேச்சுப் பேசினார் அம்மணி! தன் பேச்சில் சற்றும் மனம்தளராத விக்ரமி அவர்!

…பக்கவாத்தியமாக, என் கூறுகெட்ட நண்பர்களின் ஆமோதிப்பும் புளகாங்கிதச் சிலாகிப்பும் – கேட்கிறார்களோ இல்லையோ புரிந்ததோ குழம்பியதோ, நம் பழுப்புத் தோலிய ஆசாமிகள் கொஞ்சம் ஓவராகவே விருந்தூம்பல் செய்பவர்கள்…  இத்தனைக்கும் (என்னையும் அம்மணியையும் தவிர) பிறருக்கெல்லாம் மூளையின் ஐக்யூ அளவு 200க்கும் மேலிருக்கும். புத்திசாலிகள்தாம்.

ஆனால், எனக்குத்தான் பொறுக்கவேமுடியவில்லை, மேலும், வயதுக்கேற்ற விவேகமும் நமட்டுச் சிரிப்பொன்றை உதிர்த்து அகன்று பிரச்சினைகளைக் கடந்துவிடும் மனப்பாங்கும் இல்லை என்பதையெல்லாம் நான் சொல்லித்தான் உங்களுக்குப் புரியவேண்டும் என்பதுமில்லை. ஆக, ரத்த அழுத்தம்வேறு.

அவர் உதிர்த்த மணிகளில் ஒன்று: “உங்கள் இந்திய உணவும் இத்தாலிய உணவு போலவேதான் இருக்கிறது!”

உடனடியாக எனக்கு ரத்தவோட்டத்தில் அட்ரினலின் சுமார் ஒரு லிட்டர் சுரந்துகலந்து, அற்பமுட்டாளியமான இதையாவது எதிர்கொள்ளவேண்டும் எனப் பரபரத்தேன். ஆனால் அருகில் அமர்ந்திருந்த என்னருமை நண்பன், தன் ஷூ காலால், என் பாதத்தை ஒரு மிதிமிதித்தானே பார்க்கலாம்! :-(

சர்வ நாடியும் ஒடுங்கிவிட்டது எனக்கு, பாவி.

ஆகவே, “நீங்கள், எப்படி இதைச் சொல்கிறீர்கள்?’ என மட்டுமே  நம் தெராவிட இசுடாலிர் போலவொரு மலச்சிக்கல் புன்னகையைப் பூத்துக்கொண்டே, அம்மணியாரிடம் கேட்டேன். (பின்னர், பதிலுக்கு நானும் அவன் காலை மிதித்தேன், ஆனால் வெறும் செருப்புக்காலால், அந்தப் பாவி போட்டுக்கொண்டிருந்தது ஹஷ்பப்பி ஷூ! விளைவு திருப்திகரமாக இல்லை.)

அம்மணியின் விடை: “நான் தங்கியிருக்கும் ஹோட்டலில் சென்ற மூன்று நாட்களாக காலையும் மாலையும் பாஸ்தா, ப்ரெட், நூட்ல்ஸ், பீட்ஸா. பள்ளியில் மதியவுணவும் ரிஸோத்தோ, பாஸ்தா. ஆகவேதான்! நான் சொல்வது சரிதானே?”

இன்னா குண்டுதெகிர்யம்!

இப்படிக் கேட்டுவிட்டு, இப்படி இந்தியாவின்மீதான இத்தாலியப்பண்பாட்டுத் தாக்கத்தைப் பற்றிய ‘வரலாற்றுக் காரணிகளை’ (‘மார்க்கோபோலோ!’ ‘பண்டைய ரோமானியர்களுடன் வர்த்தகம்!!’) முஸுரிஸ் மசுரிஸ் என எட்த்துவுட்டார்.  (குடித்துக்கொண்டே அவர் வாட்ஸ்அப் பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறார் என நான் நினைத்த நேரத்தில், அவர் விக்கிபீடியா பார்த்திருக்கிறார்! என்ன ஞானம்!!)

மேலதிகப் புல்லரிப்பு. நல்லவேளை, அவருக்கு நம் ஸோனியாகாந்திய இத்தாலியத் தாக்கத்து பற்றித் தெரிந்திருக்கவில்லை! இல்லையேல், ஹிந்துத்துவா வளர்ச்சிக்கும், இந்தியப் பொருளாதாரத்துக்கும், ஏன் நம் கூறுகெட்ட திராவிடத்துக்குமேகூட ஒரு இத்தாலியக் காரணத்தைக் காட்டி, என் மனைவியின் தாலியை அறுத்திருப்பார்!

மண்டையில் அடித்துக்கொண்டு எதற்கு இதனைச் சொல்கிறேன் என்றால்,  வெள்ளைசமூகஅவியல் அம்மணி பாரதத்தின் விதம்விதமான உணவுப்பாரம்பரியங்களுக்குச் செய்ததை, ஜெயமோகன் அவர்கள் ஜப்பானுக்குச் செய்திருக்கிறார்! அவ்ளோதான்!

இப்படியே… … ஏதாவது பேராசிரியர் நிக்குமாநிக்காதா என யாராவது ஜப்பானிய சமூகவியல் மானுடவியல் வகையறா சொறியியல் ஆராய்ச்சியாளர், ஃப்ரான்ஸுக்குப் போய் இம்மாதிரி ஃப்ரான்ஸ் பற்றி அட்ச்சிவுட்டால், சரித்திரச் சுழற்சி, சனியன், ஒரு சுற்றுச் சுற்றி முடிவுக்கு வரும். தண்டம்.

இடைக்காதை குறித்த பிலாக்கணம்: …ஏண்டா பாவிகளா, ஸ்பார்க்லிங் கான்வர்ஸேஷன் என்று கூப்பிட்டு, அந்த அம்மணியைக் டார்டாராகக் கிழிக்கக்கூடவேண்டாம், வெறுமனே, அவருடைய சமூகவியல் அதிஉளறல்களைக் குறித்த நியாயமான கேள்விகளைக் கூட என்னைக் கேட்கவிடவில்லையே என்றேன். அவர்கள் பதில்: நீதான் யாருடமும் பேசாமல் தொடர்பும் கொள்ளாமல் முனிவர்(!) போலிருக்கிறாய், நாங்களாவது உனக்கும் கொஞ்சம் கேளிக்கைக்குரிய வாய்ப்புத் தரலாமே என்றுதான்!

சரிதான். பொய்யென்று பிரத்தியட்சமாகத் தெரிந்தாலும், புளுகுப் புகழ்ச்சியெழவில் கிடைக்கும் இன்பம்ஸ்ஸே தனிதான்!

-0-0-0-0-0-

எஸ்ராமகிருஷ்ணன்/சாரு நிவேதிதா போன்றவர்கள் எழுதுவதில் வரிக்கு வரி நகைச்சுவை – பிரத்யட்சமாகத் தெரியும், அவர்கள்தம் அறியாமையும் அமோகமாக வெளிப்படும். ஏனெனில் இவர்கள் தொழில்முறையில் பீலாவுடுபவர்கள்.

மாறாக, ஜெயமோகன் எழுத்துகளில் வரிக்குவரி அப்படியே நகைக்கத் தக்கவகையில் இருந்தாலும் – அவரிடம் ஒருவிதமான ஸோஃபிஸ்டிகேஷன் போன்ற ஒருவகை ஜோடனைநுட்பத்தன்மையும் இருக்கிறது – இது தொடர்பாக அவர் தொடர்ந்து அயராமல் எழுதி வளர்த்துக்கொண்டுள்ள கலைத்திறமை (+அவருடைய நகைச்சுவை உணர்ச்சியும்) தான் அவருடைய மூலதனம். ஆகவே, ஒரு பிரமையிலேயே அவரைத் தொடர்ந்து படித்து ஏதோ அற்புதமாக எழுதப்பட்டிருக்கிறது என நம்மை நாமே ஏமாற்றிப் புளகாங்கிதம் அடையும் வாய்ப்புகள் அதிகம்.

இந்த ஜப்பானியக் கட்டுரை (இந்த வரிசையில் பல கட்டுரைகள் வந்திருக்கின்றன – ஆனால் நான் இதுவொன்றைத்தான் படித்தேன்; ஒரு பானைச் சோற்றுக்கு ஒரு சோறு பதம் என்ற அளவில்!) என்பதும் அப்படித்தான்; இதையும் எஸ்ரா சாரு கட்டுரைகள் போல வரிக்குவரி எடுத்துப் பொழிப்புரை கொடுக்கமுடியும்.

ஆனால், ஓரிரு மிகவும் அதிசயிக்கத்தக்க எடுத்துக்காட்டுகளுடன் நிறுத்திக் கொள்கிறேன்; அவை போதும். ஒரு பானை பயணக்கட்டுரைச் சோற்றுக்கு ஒரு சோற்றுப் பத்தி பதம்.

ஸாமுராய் வாட்களை, இவர் ‘நிஞ்சா’ என்கிறார். வாட்கள் வேறு, வாளாவிருக்காமல் ஒற்றுவேலை செய்யும் தொழில்முறை வீரர்கள் வேறு. நிஞ்சா குஞ்சா என இப்படியா அட்ச்சிவுடுவது? வாட் ஈஸ் திஸ், ஜெயமோகன்!

ஜெயமோகனின் குண்டுதெகிர்யம் வியக்கவைக்கிறது. தற்போது பெரும்பாலும் ஒப்புக்கொள்ளப்பட்ட கோட்பாடுகளின் படி, ஜப்பானியர்களின் ஆதிகாலம் என்பது – பலபத்தாயிரங்களாண்டு முன்பே அங்கே போயமர்ந்த ‘ஐனு’ நாடோடிகளும், பின்னர் ‘ஜொமொன்’ நாகரீகத்தவர்களும் பின்னர் அங்கு சேர்ந்த கொரியப்பகுதியின் யயொய்களும் கலந்து உருவானது.

ஒருவிதத்திலும்கூட, சீனாவின் மைய நிலப்பகுதியில் இருந்து, தற்கால ஜப்பானியர்களின் மூதாதைகள் குடிபெயர்ந்ததாக ஜெயமோகன் உருவாக்கும் கதையாடல்கள், சரியேயில்லை; மாறாக அவரிடம் பிரத்யேகமான அகழ்வாராய்ச்சித் தகவல்கள் இருந்தால், தாராளமாகவே துறைவல்லுநர்கள் அவர்கள் கருத்தை மாற்றிக்கொள்ளத் தயாராகவே இருக்கிறார்கள். ஏனெனில் அவர்கள் கதையடிப்பவர்கள் அல்லர், அறிவியல்பூர்வமாகச் சிந்திப்பவர்கள்.

என்னப்பா ஜெயமோகன், ஏனப்பா இப்டீ அட்ச்சிவுடுகிறீர்?

ஜெயமோகன் சொல்வதற்கு மாறாக, ஜப்பானில் மூச்சுமுட்டவைக்கும் அளவில் பலப்பல பௌராணிகக் கதைகள் இருந்திருக்கின்றன. இதற்கு, பலப்பல எடுத்துக்காட்டுகளைக் கொடுக்கமுடியும். ஆனால் ஒரேயொரு பரவலாக அறியப்படும் எடுத்துக்காட்டைக் கொடுக்கிறேன்: ஹெய்கெ மொனொடகரி (ஹெய்கெயின் புராணம்/கதை/இதிஹாஸம் என முழிபெயர்த்துப் புரிந்துகொள்ளலாம்) – இதை வைத்து நம் திருவிளையாடல் என்டிராமராவ் சின்னப்பதேவர் போல ஏகப்பட்ட ஜப்பானியத் திரைப்படங்கள் வந்திருக்கின்றன வேறு!

Please read the Othisaivu post on the Legend of Matajuro.

ஜப்பான் குருதி கொந்தளிக்கும் நாடாம். கடானா நிஞ்சாக்களால் உருவாக்கப்பட்டதாம்! கடவுளே! இதனைக் கேட்பாரில்லையா! குரசாவா காராசேவு எனக் கொறித்துக்கொண்டே ரெண்டு படம் பார்த்து அருங்காட்சியகம் சென்று நாலு வாட்களைப் பார்த்தால்… இதுதாண்டா உளறாறு!

குங்க்பூ/கங்க்-ஃபு சுத்த சுயம்பு சீனாக்கார விஷயம். கராத்தே எழவும் ஒரு கங்க்-ஃபு பிரிவு எழவிலிருந்து விரிந்ததுதான். (ஜப்பானின் சொந்த மறவர்கலை என்றால், ஜூடொ. சிலபல வகை வாட்போர்முறைகளும் அப்படித்தான்)

-0-0-0-0-0-

ஏனிப்படிச் செய்கிறார் இவர்? அவருடைய பலநாள் வாசகர்களை இப்படியா கூனிக்குறுக வைப்பார்? :-(

நான் சொன்னால் நம்பவேண்டாம் – ஆனால் இவர் கொடுத்திருக்கும் ஒவ்வொரு தகவலும், கருத்தும் – மகாசோகம், அதிகபட்சம் அரைகுறைத்தனம். :-) நீங்களே அவற்றைச் சரிதவறுபார்த்துக்கொள்ளலாம். ஆனால், நான், இத்தோடு இதனை விடுகிறேன்

=0=0=0=0=0=

அவர், கணையாழிக்கும் முன், கண்டகண்ட புனைபெயர்களில் 1980களில் இருந்து ‘ஜனரஞ்சக ரீதியில்’ கமர்ஷியல் குமுதவிகடன்களிலெல்லாம் வெள்ளோட்டமாக எழுத ஆரம்பித்ததிலிருந்து – ஜெயமோகன் அவர்களின் நெடுநாள் வாசகனாக, அவருடைய சில ஆக்கங்கள் குறித்து மகிழ்ச்சியும், திருப்தியும், ஏன், பெருமிதமும் கொண்டிருப்பவனாக (மட்டுமே!) அவர் சன்னிதானத்துக்கு, மூன்று கோரிக்கைகளை வைக்கிறேன்.

1. தயவுசெய்து, தொடர்பற்ற மூன்றாம்மனிதனும் தடிமன்தோலும் உடையவனான எனக்கே, படிக்கும்போது கூச்சம் தருமளவுக்கு எழுதப்படும் புளகாங்கித வாசகர் கடிதங்களைப் பதிப்பிப்பதை முடிந்தால் தவிர்க்கவும். அவை எழுதப்படும் தன்மையும், அவற்றை எழுதும் வாசகர்களின் மனோநிலையும், அவர்கள் படிப்பறிவும், நுகரும் தன்மையும் அசமனமும் அசமஞ்சமும் நிறைந்தவை என, மேலோட்டமாகப் பார்த்தாலே தங்களுக்குத் தெரிய வரவில்லையா? :-( ஒருவேளை அவர்களைக் கிண்டல் செய்வதற்காக அவற்றையும் பதிவு செய்கிறீர்களோ?

2. இந்த மானாவாரி ஜப்பான் பெட்பான் வகை அட்ச்சிவுடல் விஷயங்களில், எஸ்ராமகிருஷ்ணனாதிகள் அளவுக்கு உங்களைத் தாழ்த்திக் கொள்ளக்கூடாது. பெரிய சன்னிதானத்துக்கு அட்ச்சிவுடல் என்பதும் அடிப்படை உரிமை என்றாலும், தாங்கள் சஞ்சாரம் செய்யவேண்டிய பகுதிகள் சிறிதாவது மேட்டுப் பிரதேசத்தில் இருக்கவேண்டாமா? :-( :-(

3. எஸ்ராமகிருஷ்ணன், ‘இதயம் பேத்துகிறது’ மணியன் போன்றவர்களும் ஜப்பான் சென்று இம்மாதிரியே எழுதினார்கள். ஜப்பான் என்ன பாவம் செய்தது? அது ஸாமுராயே நிஞ்சாவே  டொஷிபாவே மாங்காவே மாம்பழமே தெய்வமே என அதுபாட்டுக்கு, இருப்பின் ஜென் அவஸ்தையில், ஹைக்கூவாக இருக்கிறது – ஆகவே அதனை விட்டுவிடவும். பாவம், பிழைத்துப் போகட்டும். :-( :-( :-(

பின்குறிப்பு:

…ஆகவே — — இனிமேலிருந்து ஜெயமோகன் எழுதுவது ஒன்றுவிடாமல் அனைத்தும், நிஜத்துக்கே துளிக்கூடத் தொடர்பில்லாத, ஜோடனைநுட்பம் மிகுந்த புனைவுகளே என எடுத்துக்கொள்ளப் போகிறேன்.

ஆனால், அவருடைய பிரமைபிடித்த வாசகர்கள் நிலைமையை நினைத்தால் கொஞ்சம் வருத்தமாக இருக்கிறது; என்ன செய்வது, சொல்லுங்கள்?

Of course, this too shall pass, truly and verily… :-)

—