| ஒத்திசைவு | प्रत्याह्वय | resonance |

கடும் எச்சரிக்கை:  வழக்கத்தையும் (~1000 வார்த்தைகள்) விட இது நீளம் அதிகம். சுமார் 1500 வார்த்தைகள். கில்யஸ் பற்றி எழுதிஎழுதி எனக்கு மாளவில்லை. :-(

கில்யஸ் நினைவுகளில் பலவாரங்களாக உழன்று கொண்டிருக்கிறேன். இதனை எழுதச் சுமார் 6 மணி நேரம் எடுத்துக்கொண்டிருக்கிறேன். என் நண்பரின் நினைவுக்காக, இதனைக் கூடவா என்னால் செய்திருக்க முடியாது?

அதேபோல – இதனை முழுவதுமாகப் படிக்கப்போவது உங்களில் 30 பேரேயாயினும், உங்களால் இதைக் கூடவா செய்ய முடியாது? ஆகவே, பொறுமையாகப் படிக்கவும்.

… முடியாவிட்டால் இருக்கவேயிருக்கின்றன, நம்முடைய செல்ல ஞானத் தமிழர்களின் சுடச்சுடத் தமிழ்ச் சினிமா விமர்சனங்கள் – அவற்றுக்கு வேறெங்காவது செல்லவும்.  நன்றி.

அடிப்படையில் ஸாக்ரடீஸின் அபிமானி. ஆனால் ‘தென்கிழக்காசியாவின் ஸாக்ரடீஸ்‘ ஆக நாமெல்லாம் ஏகோபித்து பெருமைப்படும் நம்முடைய ஈவெரா ‘பெரியார்’ பற்றிக் கேள்வியே படாமை. என்ன கொடுமை அய்யா, இது!

கிரேக்க நாட்டின் ஈவெரா ‘பெரியாரான’ மனிதரை (இவர் ஸாக்ரடீஸ் எனவும் அழைக்கப் பட்டாராம்!) – ஏன்,  ஐரோப்பாவின் ஈவெரா ‘பெரியார்’ என்று சொன்னால் குறைந்தா போய்விடுவோம்? நமக்கு ஏன் இந்தக் கஞ்சத்தனம்?)

… எங்களுடைய உரையாடல்களின்போது நான் அவரைக் கேட்டேன் – ஏன், தமிழகத்தில், பாண்டிச்சேரியில் ஒரு முஸ்லீம் தலைவருடன் கூடப் பேசவில்லையா? அவர் சொன்னார் – ‘நான் ஹோம்வர்க் செய்தவரை, எந்தவகையிலும் குறிப்பிடத்தக்க தலைவர்கள் இங்கு இல்லை; ஆனால் தில்லி இமாம், ஹைதராபாத் ஓவைஸி போன்ற அற்பர்கள் உங்கள் தமிழ்நாட்டில் இல்லாததும் ஒரு நல்லவிஷயம்தானே?’

நான், கூட இருந்த தமிழக நண்பர்களிடம் சொன்னேன் – “பாவம், நம் நண்பிக்கு – தமிழகத்ததுச் சிறுபான்மையினரின் காவல் தெய்வங்களாகத் தங்களைக் கருதிக் கொள்ளும் கருணாநிதி ஸ்டாலின் வீரமணி அமார்க்ஸ் போன்றவர்களை அறிந்து கொள்ளக் கொடுப்பினை வேண்டும் அல்லவா?” அவர்கள் சிரித்தனர்.

அம்மணிக்கு ஏதோ நகைச்சுவையென்று புரிந்தது – ஆனால் எங்களால் உதிர்க்கப்பட்ட பெயர்களை வைத்துக்கொண்டு சொன்னார்,  “எங்கள் கர்டிஸ்தானில் இப்படி வெளியூர் தலைவர்களை  வழிபட்டு அவர்களின் பெயரை வைத்துக்கொள்ளும் விடலைத்தனம் (immaturity) இல்லை. எங்கள் சமூகத்தில் வழி வழியாக வந்துகொண்டிருக்கும் பெயர்களை வைத்துக்கொள்வோம். எங்கள் பண்பாடுகளை மறுதலித்து, சுயவெறுப்புடன், அன்னியக் கம்பளிகளுக்குள் அடங்க விருப்பமில்லை. அதேசமயம் எங்கள் பண்பாட்டைத் தொடர்ந்து, கறாராகப் பரிசீலித்து மேலெழும்பவே ஆசை.”…

நாங்கள் பேசிக்கொண்டிருந்த பாண்டிச்சேரி  ‘ஸற்குரு’ உணவகத்தின் வாயிலில் திருமாவளவனை ‘தென்னாட்டுப் பிரபாகரனாக’ வரித்த, வழிபட்ட  ஃப்லெக்ஸ் போர்ட் ஒன்று இருந்தது – அதில்,   பாயும் சிறுத்தையை மகாஅலுப்புடன் பார்த்துக்கொண்டிருக்கும், பாவப்பட்ட ‘சே’ குவேரா படம் ஒன்று ஓரமாக இருந்தது. அதற்கு எதிர் மூலையில்,  தொந்தியை அடக்கிக் கட்டியிருந்த பெல்ட்டுடன் பிரபாகரனின் ராணுவச் சீருடையைப் பார்த்துவிட்டு, சுவாரசியம் கிளம்பியதால், அவர் யாரென்று கேட்டார். நான் பெருமூச்சு ஒன்றை மட்டுமே பதிலாக அளித்தேன். என்ன என்றார். நான் தமிழ் ஹிட்லர் லும்பன் என்றேன். அவர் உடனே புரிந்துகொண்டாரென்று நினைக்கிறேன் – மறுபடியும் இதனைப் பற்றிப் பேச்செடுக்கவில்லை. (ஆனால், பிரபாகரன், தன்னை ஈழத்தின் திருமாவளவன் எனக் கருதிக்கொண்டாரா என்பது சந்தேகமே!)

கில்யஸ் அடிப்படையில் பெஷ்மெர்கெ (இராக் பகுதி கர்டிஸ்தான்) ராணுவவீரரானாலும், இன்னொரு படைப்பிரிவான, துருக்கி கர்டிஸ்தானின் பிகெகெ கட்சியின் ராணுவமான – முழுவதும் பெண்களால் நிர்வகித்து நடத்தப்படும் ஒய்பிஜெ அணி சார்பாக கபானி நகரத்தில் போரிடச் சென்றிருக்கிறார்.

இந்த, பெண்களுக்கான, பெண்களாலான ஒய்பிஜெ அணியமைப்பு மிகவும் சுவாரசியத்தையும் பிரமிப்பையும் ஒருங்கே தருவது.

பல மத்தியதரைக் கடல் நாடுகள் சார்ந்த அறிமுகங்களையும் நண்பர்களையும் பெற்றுள்ள பேறுடைத்த என்னால் தயங்காமல் சொல்ல முடியும் – பெண்களை மரியாதையுடன் நடத்துவது, சமூகமேன்மைக்கு உழைப்பது என்பது அங்குள்ள இரு சமூகங்களுக்கே, மக்கள் திரள்களுக்கே சாத்தியம். அவை கர்டிஸ்தானும், இஸ்ரேலும்.

கில்யஸ் அம்மணி, குறி பார்த்துச் சுடுவதிலும் மகா திறமை வாய்ந்தவர் – பெருமைக்குரிய ஸ்னைபர் (Sniper).

சுமார் 50 நிமிடங்களுக்கு நீண்ட இந்த ஒரு சண்டையில் மட்டும், ஒரு ப்லேட்டூன் இஸ்லாமிய அயோக்கியர்களை (=சுமார் 10 இஸ்லாமிக்ஸ்டேட் குண்டர்கள்), அவர்கள் நம்பும் மேலுலகத்துக்கு அனுப்பியிருக்கிறார், தனி ஒரு மனுஷியாக! ஆனால், அவரும் வீழ்ந்தார்.

ஏனெனில் அவருடைய குண்டுச் சரம் தீர்ந்துபோயிருந்தது. ஐஎஸ் ஸ்னைபர் ஒருவனின் குண்டுக்கு வீழ்ந்தார். ரத்தச்சேதமும் மிக அதிகமாக ஆகியிருந்திருக்கிறது. உதவி வருவதற்குள் போய்ச் சேர்ந்துவிட்டார்.

அதாவது களத்தில், யாராலும் புகழப்படாமல் மரணமடைந்தார், அவ்வளவுதான்.

இன்னொரு மறுசுழற்சி ஆரம்பித்து விட்டது. தத்தரிகிட தத்தரிகிட தித்தோம்.

… மறுசுழற்சிகளின் மறுசுழற்சிகளில் – சுமார் 600 வருடங்களுக்குப் பிறகு, இவ்வுலகத்தில் பிறக்கும் ஒவ்வொரு குழந்தையிலும் ஒரு பில்லியன் (1,000,000,000!) அணுக்கள்,   கில்யஸ் எனும் மகத்தான மனுஷியின் உடலில் தியானம் செய்து கொண்டிருந்தவையாகத் தான் இருக்கும்.  ஆனால், அணுக்களுக்கு நினைவோடைகள் இல்லை. அவை பாட்டுக்குத் தம் காரியத்தைப் பார்த்துக்கொண்டு போய்க்கொண்டேயிருக்கும்… [1]

இப்போது அவரிடத்தில் பலர் – இள ரத்தங்கள் –  வந்து சேர்ந்திருக்கின்றனர்…

குறிப்பு: மேற்கண்ட, பல்வேறு ட்விட்டர்காரர்களிடமிருந்து எடுக்கப்பட்ட கபானி படங்களில், கில்யஸ் இல்லை. கொஞ்சம் யோசித்தால் – ஒரு பெயர்தெரியாத ஸோல்ஜராக, தன் மானுடக் கடமையைச் செய்தவராக அறியப்படத்தான் அவர் விரும்பியிருப்பார் – எனப் படுகிறது. (அவர் தன்னுடைய ஐஃபோனில் பிடித்த,  நானும் அவரும் இருக்கும் ஒரு ஸெல்ஃபி இருக்கிறது. ஆனால், மிகுந்த யோசனைக்குப் பிறகு அதனை உபயோகிக்கவில்லை.)

முக்கியமான குறிப்பு: எங்களுடைய உரையாடல்களில் ஒரு சிறு பகுதியாக இருந்த இந்த இஸ்லாம்-அடிப்படைவாதம்-முன்னேற்றம்-கல்வி வகையறா விஷயங்களை மட்டும்தான் விலாவாரியாகக் கொடுத்திருக்கிறேன். இதற்கு இரண்டு காரணங்கள்:

1. எல்லாவற்றையும் எழுதவேண்டுமானால் நான் ஒரு 1000 பதிவுகளுக்கு என ஆரம்பிக்க வேண்டும். இது முடியாது. எனக்குச் சக்தியில்லை.

2. அவர் இறந்தது – இஸ்லாமில் உள்ள பயங்கரவாத, பழமைவாத, அடிப்படைவாதக் கயமைப் போக்குகளினால். மேலும் இந்த போக்குகளினால் முதலில் அழிவது பாவப்பட்ட சாதா முஸ்லீம்களும், மாற்று நம்பிக்கை/மதக்காரர்களும் – பின் அழிவது பன்முக இஸ்லாமும் என்பதால்தான்.பின்னிரண்டும் அழிவதை நான் விரும்பவில்லை. ஆனால் – எதிர்மறைப் போக்குகளின் அழிவை, அவற்றை வேரறுக்கும் செயல்பாடுகளை, நேரடியான எதிர்கொள்ளல்களை விரும்புகிறேன்.

ஐஎஸ் போன்றவர்கள் அடியோடு ஒழிக்கப்பட்டால், கூட அதன் இந்திய விசிலடிச்சான்குஞ்சப்ப ஆதரவாளர்களும் ஜிஹாதிகளும் கும்பலோடு ஒழிந்தால் சந்தோஷம். விஷக் கிருமிகள் மீது ‘என்கவுன்டர்கள்’  நடந்தால் சந்தோஷப்படுவேன்[2].  அதற்காக என்னால் முடிந்தததைச் செய்வேன். அவ்வளவுதான்.