| ஒத்திசைவு | प्रत्याह्वय | resonance |

மலையாளிகளுக்குச் சொந்தமான பல நகைக்கடைகள் தமிழகத்திலும் தொடர்ந்து சக்கைப்போடு போட்டுக்கொண்டிருப்பது நமக்கெல்லாம் தெரிந்த விஷயம்தான், ஜாய் ஆலுக்காஸ், ஜோஸ் ஆலுக்காஸ் போன்ற பலப்பல பெயர்களில் அவை ஜெகஜ்ஜோதியாக உலா வருவதைப் பார்த்தால் – தமிழகத்தில் இருக்கும் ‘நேர்மையான’ பணப்புழக்கத்தைப் பற்றி எண்ணினால்…

சரி.

இந்தக் கந்தறகோளங்களெல்லாம் நடந்துகொண்டிருந்த காலகட்டத்தில் ஒரு விடுதலைச் சிறுத்தை ஆர்வலர் (இவருடைய தகப்பனார் ஒரு விசிக பகுதிச் செயலாளர்; இப்போது இல்லை; போய்ச்சேர்ந்துவிட்டார்) தன் பெண்பிள்ளையின் மேற்படிப்பு விஷயமாக என்னுடன் தொடர்பில் இருந்தார்.  [இந்தப் பெண், இப்போது தில்லியில் வேலை செய்துகொண்டிருக்கிறாள்; ஒவ்வொரு செப்டெம்பர்5 அன்று காலை ஆறு மணிவாக்கில் எழவெடுத்த ஆசிரியர் தின வாழ்த்துகள் முதலில் இவளிடமிருந்து வரும், சூட்டிகையான பெண்! :-)) ]

இவரிடம் நேரிடையாகப் பெற்ற செய்திகளும், பின்னர் என்னால் தனிப்பட்ட முறையில் சரிபார்க்கப்பட்ட விவரங்களும்தான் மேற்கண்டவை.

…விடுதலைச் சிறுத்தைகள் கட்சி என்பது வெறும் திருமாவளவன் கட்சிதான். அவர், சில தலித் உட்பிரிவுகளை அமைப்பு ரீதியாகத் தொகுத்து திராவிடத்தன அரசியல் செய்துகொண்டிருப்பவர் மட்டுமே. கொள்கை என்றால் என்ன, சொந்த சமூக மேன்மைக்காக என்ன செய்யவேண்டும், படிப்பறிவின் முக்கியத்துவம், ஆக்கபூர்வமான செயலூக்கத்தின் மூலம் நெடுங்கால ரீதியான முன்னேற்றங்களுக்கு எப்படி வித்திடுவது,  தமிழகத் திராவிட நடைமுறைச் சூழலில், எப்படிப்பட்ட தலைமை தலித்களின் ஒரு சில உட்பிரிவினரையாவது கடந்தேற்றக்கூடும் – என்பவை போன்ற சிந்தனைகள் – இவர் தொகுத்திருக்கும் பெரும்பாலான இளைஞர்களுக்கு இல்லவேயில்லை; அவர்கள் தேவையற்ற அடாவடிக்கும், குடிவெறிக்கும், குண்டர்தனத்துக்கும், முறைகேடான வழிகளில் பொருளாதாயம் தேடுவதற்கும் மட்டுமே பயிற்சி தரப் பட்டுள்ளனர். மேலும், இவ்விளைஞர்களில் சிலர், பிற, மேலதிகமாக ஒதுக்கிவைக்கப்பட்டுள்ள ஜாதிகளை (=அருந்ததியர்கள், ஒட்டர்கள்)  எப்படி அணுகுகிறார்கள் என்பதையும் நேரடியாகப் பார்த்திருக்கிறேன் – இதுவும் அமைதி தருவதாக இல்லை. (இது தொடர்பான 2011 தேர்தல் காலத்திய பதிவு: தேர்தல் ‘சுற்றுப்பயணம்’ – 3  23/04/2011)

திருமாவளவன் அவர்களின் பல பேச்சுக் கச்சேரிகளுக்குப் போயிருக்கிறேன். அவர் பேச்சுகளில் பொதுவாகவே, தொலை நோக்கோ திட்டமிடுதலோ இல்லை. முட்டியடி எதிர்வினைகளிலும், நம் தமிழகத்திலிருந்து ஒன்றையும்  செய்யமுடியாத ‘தமிழ்’ ஈழப் பிரச்சினையிலும் மூழ்கி, உணர்ச்சிவசப்பட்டுப் பேசுவதிலும், விசிலடித்தல்+கைதட்டல் பரிசில்கள் வாங்குவதிலும் – பொதுவாகவே கதாகாலட்சேபம் செய்து கொண்டிருப்பதிலுமே அவருடைய நேரம்  போய்விடுகிறது. இதற்கு ஒரு படி மேலேபோய் தேவையேயற்ற (வரலாறு+அறிவியல் ரீதியாக) காலாவதியான ‘இனம்’  ‘இனமானம்’ பற்றியெல்லாம் ஒரு சுக்குக்கும் பயனில்லாமல் முழக்கங்கள் + ஜாதிவெறி திராவிட அமைப்புகள், ‘விடுதலை’ வீரமணி போன்றவர்களுடன் சல்லாபித்து நேரவிரயங்கள்…

மேலதிகமாக, கடந்த 4-5 ஆண்டுகளில் அவருடைய பேச்சின் தரம் – திராவிடக் கட்சிப் பேச்சாளர்களின் வக்கிரத் தனத்துடன் போட்டி போடுகிறது; குறைந்த பட்சம் ஒருமுறையாவது ‘எங்களோடது பெருசு’ ரீதியில் பேசியதை நானே கேட்டிருக்கிறேன். வன்னியர் சார்பில் பேசுவதாகக் கருதிக்கொண்டு காடுவெட்டி குரு போன்றவர்கள் அரைகுறைத்தனமாக வெறுப்பை உமிழ்ந்தால், திருமாவளவன் அதற்கு மேல் பேசுகிறார். இப்படிப் படு கேவலமாகப் பேசினால், அவருடைய தொண்டர்கள் எப்படி மதிக்கத்தக்க செயல்களை – பிறருக்காக என்பதையே விடுங்கள்  – தங்களுக்காகவாவது செய்து கொள்ள முடியும்?

விசிக-வின் தலைமையும் பரந்துபட்டதாக இல்லை. திமுக அஇஅதிமுக போலவே, இக்கட்சியிலும் இரண்டாம் அடுக்குத் தலைவர்களே இல்லை; தலைவர் – அவருக்குப் பின் மூன்றாம் அடுக்குத் தலைவர்கள்தாம்! இதற்கு – பதவியைத் தக்கவைத்துக்கொள்வதுதான் காரணம் என்பது மட்டுமல்ல, பிற சோகமான பொருளாதாரக் காரணங்களும் இருக்கின்றன.

மேலும் – இவ்வளவு சிறிய கட்சியாக இருந்தாலும் கூட,  நம்பகத் தன்மை இல்லாமல், பல விஷயங்கள் நடக்கின்றன; உட்கட்சியில் உள்ள –  பொருளாதாயம் குறித்த பொறாமையால், பங்கிடல் பிரச்சினைகளால் ஏற்படும் நிகழ்வுகளுக்கும் தேவையற்று ஜாதிவெறி முலாம் பூசப்படுகிறது.  இதனால், இக்கட்சிக்கு, தலித்களுக்கு அப்பாற்பட்ட பரந்துபட்ட மக்கள் வந்துசேருவதும் முடியாது. மேலும், இக்கட்சியானது, முட்டியடி எதிர்வினைகள் மட்டுமே கட்சியின் நடைமுறைக் கொள்கைகள் என்ற அளவில் மட்டும் தான் இயங்குவதால், ஒரு தொலை நோக்கே இல்லாமல் அலைபாய்வது  என்பது மட்டுமே சாஸ்வதமாகியிருக்கிறது. இது ஒரு சோகமான, நிதர்சன உண்மை.  சமூக(!) வலைத் தளங்களில், கருத்துலக அரைகுறைகள் நடந்துகொள்வது போல பிரச்சினைக்குப் பிரச்சினை தாவிக்கொண்டே கருத்துதிர்த்துக் கொண்டிருந்தால் – ஆக்கபூர்வமான கட்டமைப்புகளைச் சமைப்பதற்கு ஏது நேரம்!

இப்படிப்பட்ட அடிப்படைப் பிறழ்வு விஷயங்கள் சிறிதாவது சரி செய்யப்பட்டால் அது நன்றாகவே இருக்கும்.

ஆனால்,  திராவிடக் கட்சியாக இருக்கும் விசிகே – இப்படியேதான் தொடரும் என்றுதான் நினைக்கிறேன்; ஆகவே, இதுவும் கடாசப்படவேண்டிய கட்சிதான்.

இச்சிறு கட்சிக்கு இவ்வளவு நீளமாக எழுதியிருக்கவேண்டுமா என்று தோன்றுகிறது, ஆனால் விசிக ஆரம்பிக்கப்பட்டதிலிருந்து + பாமக அமைக்கப்பட்டதிலிருந்து அவற்றை ஆர்வத்துடன் கவனித்துக்கொண்டிருக்கிறேன் – இவற்றின் அடிப்படைப் பிரச்சினைகளுக்கோ, நடைமுறைப் பிறழ்வுகளுக்கோ அந்தந்த ஜாதித்திரள்கள் காரணமல்லர்; ஏனெனில், எனக்குப் பட்டவர்த்தனமாகத் தெரியவருவது என்னவென்றால் இவையனைத்தும் திராவிடக் கந்தறகோளத்தில் முக்குளித்து முகிழ்த்தவை. ஆக, இவை – அலங்கோலமல்லாமல் வேறெப்படி இருக்கக்கூடும்? இப்போதைக்கு இவற்றுக்கும் (நமக்கும்) விமோசனமேயில்லை.

திருமாவளவன் அவர்களுடைய கட்சியின் தேங்கல் நிலை வருத்தம் தருவது – ஆனால் நிச்சயம் புரிந்துகொள்ளக்கூடியதுதான்.

https://othisaivu.wordpress.com/2016/03/14/post-611/