…நன்றி. அவ்வப்போது இப்படி ஏதாவது  ஆனால்தான், நானும் ஒரு நிலையில் இருப்பேன். இல்லாவிட்டால் பித்தம் தலைக்கேறி பேயாட்டம் ஆடிவிடுவேனென்பதும் எனக்குத் தெரியும். பேயவன் காணென் ராமசாமி. பெரும் பித்துடையான். காய்கறி ஏந்திய பித்தன்தனைக் காதலிப்பான் அவன். (பாரதிக்கு ஒரு ஸலாம் வெச்சிக்கறேன்பா!)

ஹ்ம்ம்… போக்கற்றுப் போய், கண்டகண்ட விஷயங்களிலும் அனாதரவுக் கையறு நிலையில்  ‘எனக்கு வயிற்றில் உபாதை; வாயுத் தொந்திரவுவேறு, கவிதையாக வெளியேற்றம் காண்கிறது. இது ஏன் இப்படியாகிறது, நான் அழுகல் கலாச்சாரத்தின் குறியீடா, சங்ககாலத்தில் இம்மாதிரி முரணியக்கப் பிரச்சினைகள் இருந்திருக்கின்றனவா? எனக்குப் பதட்டமாகவும் வருத்தமாகவும் உப்புசமாகவும் இருக்கிறது. உங்கள் கருத்துகளை அறிய ஆவலாக இருக்கிறேன்‘ வகை வேலைவெட்டியற்ற வாசகக்குளுவானியக் கருத்து கேட்கிறார்கள் என்பதற்காக, நல்ல மனதுடன் ஆனால் தொடர்பில்லாத அதிகமறிய வாய்ப்பில்லாத அற்ப விஷயங்களில் எல்லாம் பகீரங்கமாக படுதீவிரவாத நடுநிலை வகிக்கவேண்டுமா எனவும்  படுகிறது.

எவ்வளவோ பிற விஷயங்கள் அவருடைய கடைக்கண் பார்வைக்காக ஏக்கத்துடன் காத்துக் கொண்டிருக்கின்றனவே! அவற்றில் தொடர்ந்து காத்திரமாகப் பங்களிக்கலாமே. … ஆனால் எனக்குப் புரிகிறது.  கருத்துரிமையும் கருத்தின் மீதான கருத்துரிமையும், இந்தக் கருத்துரிமையின் மீதான…∞… ∞…  முடிவிலாக் கருத்துக் குவியல்களும் முக்கியம். தொடர்ந்த உப்புமா உரையாடல்களும் ஆகவே என்னுடைய அலுப்பு நரையாடல்களும் மிக முக்கியம்.

மேலும் – ‘எப்பொருள் யார்யார் வாயில் விழுந்துபுறப்படினும் அப்பொருள் மெய்ப்பொருள் காண்பதறிவு‘ என்று அன்றே சொல்லிவிட்டுக் கன்யாகுமரிக் கற்சிலையாகிவிட்டானல்லவா திருவள்ளுவன்?

ஹ்ம்ம்ம்… பிரச்சினை என்னவென்றால், இந்தயெழவையெல்லாம் எழுதிக்கொண்டிருக்கவேண்டுமா என்றாலும் மண்டையில் அடித்துகொண்டு இவற்றை எழுதுகிறேன். ;-) எல்லாம், அந்த எல்லாம் வல்ல வஸிஷ்டரால் வந்தது, என்ன செய்வது சொல்லுங்கள்… நீங்களும் மண்டையில் அடித்துக்கொண்டு முடிந்தால் படியுங்கள். இல்லை, மகத்தான நடுநிலை வகித்து நாட்டை முன்னேற்றுங்கள்… இல்லை – “உண்மையான ஆய்வும் விவாதமும் வேறெங்கோ நிகழ்கிறது என நம்பி ஆறுதல்” அடைய ஜெயமோகன் அவர்களின் பரிந்துரையைக் கருத்தில் கொள்ளுங்கள்.  எது எப்படியோ…

-0-0-0-0-0-0-

இந்த ‘இயற்கை(!)’ தோட்டக்கலை, வேளாண்மை, ‘தீவிரச் செயல்பாடு’ போன்ற வட்டங்களிலும் சதுரங்களிலும் மோபியஸ் வளையங்களிலும், கோழிமுட்டைகளிலும் நான், என்னுடைய 22ஆம் வயதிலிருந்து முயங்கிக்கொண்டிருக்கிறேன். விளையாட்டுப் போல இப்போது முப்பது வருடங்களுக்கு மேலாகி விட்டன. இன்னமும் 40 ஆண்டுகளுக்காவது மேலதிகமாக விளையாடுவதாகத்தான் எண்ணம்.

…ஆனாலும் ‘இயற்கை’ ஆர்வலன், பெரும் மசுறுகளை இதில் பிடுங்கிவிட்டேன் (அல்லது விதைத்து விட்டேன்!) என என்னை நானே பெருந்தன்மையுடன் சொல்லிக்கொள்வதில் எனக்கு மகாமகோ சங்கடங்கள் இருக்கின்றன – இவற்றைப் பற்றிய மேலதிக விவரங்கள் இப்பதிவின் கடைசிப் பகுதிகளில்…

-0-0-0-0-0-0-

…ஹ்ம்ம். சிலபல தொழில்களில் ஈடுபாடுள்ளவன் என்றாலும் நான் ஒரு தொழில்முறை எழுத்தாளனோ அறிவுஜீவியோ அல்லன் – வெறும், சாதாரண வாழ்க்கையை வாழும் சராசரித் துய்ப்பாளன் மட்டுமே. இதில் எனக்குப் பல அனுகூலங்கள்.  இவற்றில் ஒன்று – வாசகர்களைப் போஷகம் செய்யவேண்டிய அவசியமின்மை. ஏனெனில் என் கொள்கை: வேணும்னா படி. இல்லை, ஓடு. உருப்டியா எத்தையாவது செய். அவ்ளோதான்.

…சரி. பாரம்பரிய விதைகளைத் தேடித்தேடி சேகரித்து, உபயோகித்துப் பரப்பும் வேலைகளை கடந்த இருபது ஆண்டுகளுக்கும் மேலாகச் செய்து வருகிறேன் – பலமுறை விதை விழாக்களில் கலந்துகொண்டிருக்கிறேன். ஒன்றிரண்டுமுறை பிறருக்காக ஸ்டால் போட்டு (வழக்கம் போல) கையைச் சுட்டுக்கொண்டிருக்கிறேன், இப்போதும் என்னிடம் தரமான காய்கறிகீரை விதைகள்  உள்ளன – இவை ஓசியில் கொடுக்கப் படுவதற்காகவே – சுமார் 60 ஸ்பீஷிஸ்/வகைகள், அவற்றில் மொத்தம் சுமார் 400 கல்டிவார்/வகைகள்.

அதே சமயம் வீரிய விதைகளையும் உபயோகித்திருக்கிறேன். (சென்ற மாதம் கூட ஷிர்ஸி பகுதி சித்திகளுடன் (இவர்கள் ஆஃப்ரிக்க வம்சாவளியினர்; குத்துமதிப்பாக, ஹிந்துமக்களின் பெருந்திரளில் இதுவரை ஐக்கியமாகியுள்ள ஜனங்களில், தற்போதைக்குக் கடைசித் திரள் இதுவாகத்தான் இருக்கும்) கூடிக் குலாவிவிட்டு – விதம்விதமான கிழங்குவகைகளுக்கான விதைக் கிழங்குகளை வாங்கி வந்திருக்கிறேன். இவை இப்போது என் தோட்டத்தின் புது செல்லக் குழந்தைகள்)

இரண்டு மாமாங்கங்களுக்கும் மேலாக வீட்டுத்தோட்டம் மாடித்தோட்டம், ஒரு பெரும்விவசாயப் பண்ணையில் அடிமட்டக் கூலியாள் (கூலி வாங்காமல்தான்!)  என்றெல்லாம் சுற்றுகள் வந்து ருடால்ஃப் ஷ்டீனர் அவர்களின் பயோடையனமிக் முறையை முறையாகக் கற்றுப் பெரும் களிப்படைந்தேன். இது கொஞ்சம் ஜீபூம்பா வகை. ஆனாலும் ஒரு அழகு.

மகாமகோ ஆசாமிகள் ரொடேல், க்ரகார், அல்பர்ட் ஹொவர்ட், லவ்டர்ஹெட், ஸெல்மன் வக்ஸ்மன், நிகலய் வேவிலொவ், க்ராஸில்னிகவ், டாபொல்கர், பாஸ்கர்ஸாவே என ஒரு ரவுண்ட் வந்திருக்கிறேன். மண்வளம், மைக்ரொபயாலஜி, வ்ருக்ஷ ஆயுர்வேதம் எனக் கொஞ்சம் படித்திருக்கிறேன். சிலபல பரிசோதனைகள் செய்து பயிர்களுக்கு ரோதனை கொடுத்திருக்கிறேன். தொடர்ந்து செய்துகொண்டிருக்கிறேன். ப்ரிக்ஸ் ரெஃப்ரேக்டொமீட்டர் எனும் அழகு வழியே நிர்வாணத்தை அடைந்திருக்கிறேன். புத்தம் மரணம் மச்சாமி. சத்தம் அசுத்தம் ராமசாமி. சங்கம் ஆர்எஸ்ஏஸ்ஸம் காவியாமி.

(‘சிறகு’ அவரைக்காய் – ஒவ்வொன்றும் ஒன்றரையடி நீளம் – winged bean – இக்கொடியின் ஒவ்வொரு பாகத்தையும் உண்ணலாம் – மகாமகோ சத்துகள்பொதிந்துள்ளன இதில்; பொதுவாக, இது பொதுவாக 6-7 சென்டிமீட்டர் அளவு நீளத்துக்குமேல் வளர்த்தால் முற்றியதுபோலக் கடுக் முடுக் என்றாகி விடும்; ஆனால் என் தோட்டத்தில் இவை 48 சென்டிமீட்டர் அளவு வளர்ந்தும் இளசுகளாக இருந்தன; இதைப் போன்ற பலவிதமான செடிகொடிகளைப் பயிர் செய்தேன். இவை தெரிவு செய்யப்பட முக்கியமான காரணம் – முடிந்த வரை ஒரு தாவரத்தின் அனைத்துப் பாகங்களும் உண்ணப்படமுடியவேண்டும். )

…கடையில் வாங்கிய மேலதிக உரம் எதையும் உபயோகிக்கவில்லை. சாணியுரம் மட்டும் முதல்வருடம் அரை ட்ராக்டர் லோட் வாங்கினேன்.  மற்றபடி வெறும் மூடாக்கு/மல்சிங் மட்டும்தான். எல்லாம் உயர்த்தப்பட்ட பாத்திகள். நீர்த்தேவை மிகக் குறைவு. வாரமிருமுறை காய்கறி பறித்தேயாகவேண்டுமென்பதால் அதுவும் அது ஒரேமாதிரியிருந்து குழந்தைகளுக்கு போரடிக்கக்கூடாது என்பதால் ஏகப்பட்ட திட்டமிடல். கிராமத்தில் நம் மக்கள் திருடியதுபோக (வேலியைத் தாண்டி எகிறிகுதித்து உள்ளே வந்து காய்களைத் திருடும்போது மாட்டிக்கொண்டால் – சாவகாசமாக ‘கீள விளுந்திரிந்திச்சி, வீணாப் போவவோணாம்னிட்டு எட்த்தேன்!‘), முயல்/மான்/மயில்/முள்ளம்பன்றி தின்ன என சுமார் 15% போய்விடும்வேறு.

நான் உபயோகித்த தோட்ட முறைகள் பெரும்பாலும் என் குரு பெர்னார்ட் டிக்லர்க் அவர்கள் + சில காந்திஜி அவர்களால் உருவாக்கப்பட்டு —  என்னால் உபயோகப்படுத்தப் பட்டவை. கொஞ்சம் ஜான் ஜீவான்ஸ் வழிமுறைகளையும் உபயோகித்திருக்கிறேன்.

ஆனால், ஒருபோதும் கடையில் வாங்கிய கிருமி நாசினியையோ, உரத்தையோ அல்லது எரிபொருள் சார் உபகரணங்களையோ அல்லது பஞ்சகவ்யா போன்ற தேவையற்ற பம்மாத்துகளையோ, அல்லது மேலதிக நுண்ணுயிரி ஊக்குவான்களையோ  உபயோகிக்கவேயில்லை.  ஏன், நான் ‘ஆர்கனிக்’ கிருமி நாசினிகளைக்கூட (எகா – பூண்டு-மிளகாய் அரைத்து நீரில் கரைத்து தெளித்தல்) உபயோகிக்கவில்லை. என் ஷ்டீனர் சொல்வது படி முடிந்தவரை நடந்துகொண்டேன், அவ்வளவுதான். வேறொன்றுமில்லை.

இதற்கு ஜெயமோகன் சொல்லியதற்கு மாறாக –  எந்தமதமும் காரணமில்லை. நான் விளையாடிக் கொண்டிருந்த தளத்துக்கும் அளவுக்கும், அவை தேவையாக இருந்திருக்கவில்லை. அவ்வளவுதான். ஆனால் அவற்றின் (பஞ்சகவ்யா தவிர்த்து) தேவையை இடங்கால வர்த்தமானம் அறிந்துகொண்டு உபயோகித்தல் நலம் எனவே நினைக்கிறேன். ஏனெனில் நம்மில் பலர் நினைப்பதுபோல இவ்விஷயங்களால் (‘கெமிக்கல்ஸ்!’)  பயப் பிராந்திபிடித்து அல்லாட வேண்டிய அவசியமே இல்லை. நம் உலகத்தில் பலப்பல விஷயங்கள் பொய்மையால் கட்டமைக்கப்பட்டவை. வதந்திகளால் ஊதிப் பெருக்கவைக்கப் பட்டவை. அவ்வளவுதான். ‘இயற்கை’ என்றால் புளகாங்கிதம், ‘செயற்கை’ என்றால் காரணமற்ற அசூயை. ஆனால்,  பெரும்பாலும் நம் மக்களுக்கு இரண்டைப் பற்றியும் ஒரு எழவும் தெரியாது. இருந்தாலும் ஆழ்ந்த கருத்துகளைக் கைவசம் வைத்திருப்பார்கள். ஒவ்வொருமுறை இதனை அறியும்போதும் எனக்கு மாளா ஆச்சரியம்தான்!

…தேவையாக இருந்திருந்தால் அளவுடன் அனைத்துத் தொழில் நுட்பங்களையும் இடுபொருட்களையும் உபயோகித்திருப்பேன். இவை தீமை பயப்பனவாகவும் இருந்திருக்கமாட்டா. ஏனெனில், எதற்குமே நான் தேவையான ‘ஹோம் வர்க்’ செய்பவன். அவ்வளவுதான்.

இந்த அய்யய்யோகெமிக்கல் வகையறாக்களை ஊரார் குழந்தைகளுக்காக மட்டும் அல்ல – என் சொந்தப் பிள்ளைகளுக்கும் சரி, இவற்றை உபயோகித்திருப்பேன். ஏனெனில், இரட்டைவேடம் போடும் பழக்கமில்லை. மேலும், நான் வதந்திவாதியோ ஃபேஸ்புக் விவசாயியோ அல்லது வாட்ஸ்அப் பசுமை விஞ்ஞானியோ, அல்லது உருகிவுருகி வாசகர் கடிதம் எழுதுபவனோ அல்லன். நன்றி. +வேண்டுமளவு நகைச்சுவையுணர்ச்சியும் உண்டு.

…விகடன் என்றாலோ, எப்படியும் கேட்கவேவேண்டாம். இது நக்கீரன் உயிர்மை தஹிந்து போன்ற ஜந்துக்களைப் போலத்தான்.  ஆக – விகடன் என்று எழுதுவதற்கே கூசுகிறது எனக்கு.

ஆம். நம் மக்களின் அறியாமையையும், பப்பரப்பாக்களுக்கு மட்டும் செவிசாய்க்கும் தன்மையையும் அவர்கள் உபயோகப் படுத்தி பொய்மைகளைப் பரப்புவதை நம் பண்பாட்டின் அசிங்கமானவொரு கூறாக நினைக்கிறேன்; உட்கார்ந்த இடத்திலிருந்து ஓயாமல் கருத்துதிர்க்கும் நம் தொழில்முறை அறிவுஜீவிகளையும் (இவர்களில் தீத்தீவிர இடதுசாரி, படுதீவிர நடுசாரி-அவுசாரி எனப் பல்வகைகள் இருக்கின்றன) நினைத்தாலே எனக்குக் கசக்கிறது, என்ன செய்ய, சொல்லுங்கள்… :-( ஒரு விஷயம் எனக்குத் தெரிகிறது: நான் இன்னமும் முதிர்ச்சியடையவில்லை ஞானமும் பெறவில்லை – அனேகமாக என் வாழ்நாளில் இவை எனக்கு லபிக்குமா என்பதும் சந்தேகமே. ஆகவே, இல்லாத கடவுளுக்கு நன்றி.

-0-0-0-0-0-0-