| ஒத்திசைவு | प्रत्याह्वय | resonance |

மன்னிக்கவும், இதன் பெயர் தமிழ்க்கூவானியல். அல்லது மசுத்தியல். இப்படி உளறிக் கொட்டிக்கொண்டிருப்பவன் மசுத்தியலாளன். அல்லது தமிழ்க்கூவானியலாளன். நன்றி.

இந்த போங்காட்டத்துக்கு வராதவர்கள் எல்லாம் – மாற்று மசுத்தியலாளர்கள். போங்கடா, வேலைவெட்டியற்ற முட்டாக்கூவானியலாளன்களா!

இப்படிக்கு:

மாற்று முட்டாக்கூத்தமிழவியலாளன்.

-0-0-0-0-0-

கடந்த சில வருடங்களாகவே மத்திய அரசின் பலப்பல துறைகளில் முன்னோக்கிய பாய்ச்சல்களும் ஆக்கபூர்வமான நடவடிக்கைகளும் அதிகமாகிக் கொண்டிருக்கின்றன – என்பதை அனுபவத்தில் உணர்ந்து நொந்துபோயிருக்கிறேன். நாட்டை முன்னேற்றியே தீருவோம் எனக் கிடந்தலையும் நரேந்திரமோதிக் காவிகளின் பேயாட்டம் தாங்கவே முடியவில்லை. ஒரே சோகமாக இருக்கிறது. :-(

சரி, இது ஒரு பெரிய விஷயமோ, இக்கட்டுரைக்கு முகாந்திரமோ அல்ல; ஆனால், நான் அங்கு போகப்போவதை அறிந்த நண்பர்(!) ஒருவர் – சரி, நீங்கள் அங்கு வரும்போது எனக்குத் தெரிந்த பள்ளி ஆசிரியர்களுடன் ஒரு பேச்சுக்கு ஏற்பாடு செய்யட்டா என்றார்.

-0-0-0-0-0-0-

எனக்கு விக்கித்துப்போய்விட்டது. :-(

பிரச்சினையென்னவென்றால் – எனக்கு இந்த மேடைப்பேச்சு முறைமையும் அதன் மழுங்கடிக்கப்பட்ட அரசியல்சரித்தனமும் ஒத்துவரமாட்டா (ஆனால், மேடைப்பேச்சையே தவிர்ப்பேன் என்றில்லை, எனக்கும் 1) என் குரலையும் 2) அந்த எழவையும் கூறுகெட்டுப்போய்க் கேட்க ஒரு வேலையற்ற கும்பலும் இருப்பதும் பிடித்தமான, அற்ப ஆத்தும சுகமளிக்கும் விஷயங்கள்தாம். புல்லரிப்பு இன்பலாகிரிதான். இருந்தாலும்…).

மேலும் எனக்கு, இதில் சிலபல பிரச்சினைகள் இருக்கின்றன:

1. தனியான உரை என்றால் பரவாயில்லை, வட்டமாக உட்கார்ந்து உரையாடினாலும் (ஜேகிருஷ்ணமூர்த்தித்தனமாக காய்ந்த ரொட்டியைப் பிய்க்கும் காரியங்களைச் சொல்லவில்லை இங்கு!) பரவாயில்லை – ஆனால் சிலசமயம் சில சகபேச்சாளர்கள் (ளும்) ஏகோபித்து அமோகமாக உளறுவதையும் அட்ச்சுவுடுவதையும் கேட்டுக்கொண்டு,  முகத்தில் ஈயாடாமல் மேடையில்  சங்கடத்துடன் உட்கார்ந்து நெளிந்துகொண்டு மோட்டுவளையைப் பார்த்து, விதியை நொந்துகொள்வது — எனக்குக் கொஞ்சம் முடியாத விஷயம். இதைவிடவும் தாங்கொணா விஷயம் – இம்மாதிரி வெட்டி கிளுகிளுப்புப் பேச்சாளர்களுக்கு பார்வையாளர்கள் கிறங்கிப் போவது. அவர்களை பிரமிப்புடன் அணுகுவது. “ப்ரில்லியண்டா பேசிட்டாரு! என்ன சரமாரியா கருத்துகள வெக்கறாரு!!” கொடுமை.

அப்பிடி என்னய்யா பேசிட்டாரு என்று கேட்டால்,  அடிக்கப்பட்ட அசட்டு ஜோக் ஒன்றை மட்டும் நினைவில் வைத்துக்கொண்டு புளகாங்கிதம். ஆக, நிறையவே கஷ்டப்பட்டிருக்கிறேன்.

2. இந்தப் பேச்சுகள் முடிந்தவுடன் (அல்லது கேள்விபதில்(!) சமயத்தில்) நடக்கும் உரையாடல்களால், சிலசமயம் நரையாடிவிடும் – ஒரு மசுத்தையும் புரிந்துகொள்ளாமல் முழ நீளத்துக்குப் பேச வந்துவிடுவார்கள் சிலர். சிலருக்கு முணுக்கென்று கோபம் வந்துவிடும். எனக்குச் சிரிப்பும் அயர்வும்.

ஆனால் – ஒருவிதமான பின்புலமுமில்லாமல் இம்மாதிரி உளறிக்கொட்டுபவர்கள் கன்னத்தில் இரண்டு அறைவிட்டு, ‘வோத்தா டாய்! போய் வொன்னோட ஹோம்வர்க் செஞ்சிட்டு வந்து பேசடா, கூவானே’ எனப் பகிரங்கமாக என் உள்மனக்கிடக்கையை வெளிப்படுத்தமுடியாத நிலை.  :-( ஆனால் இதுதான் அவையடக்கம். என்ன மசுரோ! ஊக்க போனஸ்களாக, தேவையற்ற மனஅழுத்தமும் எதிர்காலத்தைக் குறித்த அவநம்பிக்கையும் மண்டைமேல் உட்கார்ந்து, இருக்கும் கொஞ்சநஞ்ச மூளையையும் அரிக்க ஆரம்பித்துவிடும்.

3. பொதுவாகவே படிக்கும் பழக்கம் என்பது தமிழர்களுக்குக் கிடையாது – ஸீரியஸான விஷயங்களென்றாலோ – அந்தத் திக்குப் பக்கமே தலைவைத்துப் படுக்கக்கூட மாட்டார்கள். எடுத்துக்காட்டாக, ஒத்திசைவு படிப்பவர்கள் மொத்தம் 4½ பேர் மட்டுமே ;-)

4. மேலும் மேடைப்பேச்சிலும் பெரும்பாலும் கேளிக்கை அம்சங்களை மட்டுமே எதிர்பார்ப்பார்கள், இந்தச் சராசரி நுகர்வாளர்கள்; அதாவது, அவ்வப்போது அசட்டு ஜோக் எத்தையாவது சொல்லவில்லையானால் கொட்டாவி விட்டுக்கொண்டே ஸ்மார்ட்ஃபோனெழெவைத் தேய்த்து வாட்ஸ்அப் படிக்க ஆரம்பித்துவிடுவார்கள். எனக்கும் ஓரளவுக்கு நகைச்சுவை உணர்ச்சி உண்டு கொஞ்சம் ஒப்பேற்ற முடியும் என்றாலும் – நான் ஒரு தொழில்முறை பட்டிமன்றக்காரனல்லன். சிரிப்புத் தோரணங்களாக பேச்சைக் கட்டியெழுப்பி ஒரு எழவையும் காத்திரமாக அணுகாமல் மினுக்கிக்கொண்டே அகல  முடியாது – ஏனெனில், நான், என் பேச்சைத் தேவைமெனக்கெட்டுக் கேட்கிறவர்களும் ஓரளவுக்காவது புத்திசாலிகளாக இருக்கவேண்டும் எனும் படுமட்டமான எதிர்பார்ப்பு உள்ளவன்.

ஆகவே, பிரச்சினைகள், பிரச்சினைகள். என்ன செய்ய, சொல்லுங்கள்.

…ஆக, அய்யா என்னை விட்டுவிடுங்கள், நேரம் இருக்காது என்றேன். அவர் என்னவோ, நான் பெரிய பிடுங்கிபோல ஒரே முறையிடல். சரி எழவே என – பார்க்கலாம், ஒரு நாள் மாலை 9மணிக்குமேல் வைத்துக்கொள்ளலாம் என்று அரைகுறை மனதுடன் சொல்லி – என்ன தலைப்பு என்று கேட்டால் ‘கல்வியியலின் எதிர்காலம்‘.

எனக்கு இரண்டாம் முறையாக விக்கித்துவிட்டது.

சொன்னேன் – அய்யா, எனக்கு இந்த கல்வியியல் பற்றியெல்லாம் தெரியாது. வெறும் கல்வி பற்றி மட்டும் கொஞ்சம் காமாலைக்கண் தனமாகப் பேசமுடியும். அவ்வளவுதான்.

சரி, அப்படியென்றால் வாழ்வியல் பற்றியாவது, ‘எதிர்காலத்தில் வாழ்வியல்’ பற்றி ஒரு மணி நேரம்?

கடுப்பாகி விட்டது. ஆக ‘அய்யா,  எனக்கு வாழ்க்கையைப் பற்றிக் கொஞ்சம் அனுபவம், உங்களுக்கும் இருப்பது போலத்தான் இருக்கிறது – இருந்தாலும் வாழ்வியல் என்றால் என்ன என்று புரியவில்லை, கொஞ்சம் விளக்கமுடியுமா? மேலும், எனக்கு இந்த இயல் இசை பற்றியெல்லாம் நாடகத்தனமாகப் பேசமுடியாது. ஏனெனில் நான், உங்கள் தலைவரைப் போல முத்தமிழ் வித்த அயோக்கியனல்லன், அதற்கேற்ற அனுபவம் இல்லை.’

வாழ்க்கையை அணுகுவது வாழ்வியல் என நேரடியாகப் புரிந்துகொள்ளலாமே!

அய்யா, வாழ்க்கை என்றாலே அதில் அதனை அணுகுவதும் உள்ளடங்கியிருக்கிறதே! அப்போது சுத்தியல் என்றால் சுத்தியை அணுகுவதா அல்லது சுற்றுவதை அணுகுவதா? பட்டியல் என்றால் பட்டியலை அணுகுவதா அல்லது பட்டுக்குப் பக்கத்தில் செல்வதா?  வாழக்காயை அணுகி பஜ்ஜி செய்து சாப்பிடுவது வாழக்காயியலா?எனக்குச் சத்தியமாக, நீங்கள் சொல்வது புரியவேயில்லை! இதுதான் சத்தியல்,  ஊக்கபோனஸாக, புரியவேயில்லையியலும்கூட. நன்றி.

சார், நீங்கள் உங்களுக்குப் பிடித்த தலைப்பில் பேசலாம். கோபித்துக்கொள்ளாதீர்கள்.

ஏனய்யா, என்னைப் போன்ற அகம்பாவம் பிடித்த குசும்புப் பாப்பானை விட்டால் உங்களுக்கு வேறு ஆளே இல்லையா? எவ்வளவோ திராவிடவியலாளப் பெருமக்கள் இருக்கிறார்களே! ஏன் போயும்போயும் என்னைப் பிடித்துத் தொங்குகிறீர்? நான் பேசுவதில் முக்கால்வாசி எனக்கே புரியாது, பாவம் உங்களுக்காவது பழக்க தோஷத்தால் கொஞ்சம் புரியலாம் – ஆனால் மற்ற ஆசிரியர்கள்? ஏதாவது பழி தீர்த்துக்கொள்ளப் போகிறீர்களா? அவர்கள் என்ன பாவம் செய்தார்கள், சொல்லுங்கள்?

நீர் ராத்திரி 9மணிக்குப் பிறகுதான் பேச்சு என்று சொல்லியிருக்கிறீர். ஆக, பேச்சைக்கேட்க உண்மையாகவே ஆர்வமாக இருப்பவர்கள்தாம் வருவார்கள். நான் யாரையும் வற்புறுத்தப் போவதில்லை. கவலைவேண்டாம். இம்மாதிரி உரையாடல்கள் எங்கள் பகுதியில் நடப்பதேயில்லை என்பதால்தான் தொடர்புகொண்டேன். நகரங்களில் கிடைக்கக்கூடிய வசதிகள் கிராமங்களில் இல்லை. பிறகு உங்கள் இஷ்டம்.

பாவம், புண்பட்டுவிட்டார். தமிழனுக்கு, அவனுடைய வாழ்க்கையியலில் அடிக்கடி நடக்குமியலான படுமோசமான கொடுமையியல் இது.   :-(

இருந்தாலும் அவர் என் நண்பர். ஆக, சொன்னேன் – அய்யா, உங்களையும் என் ஜென்மவைரிகளில் ஒருவராக்க, இப்போதைக்கு ஆசையில்லை. ஆக, தலைப்பியல் பற்றி கொஞ்சம் ஹோம்வர்க்கியல் செய்துவிட்டு உங்களைத் தொடர்புகொள்கிறேனியல். நன்றியியல்.

சிரித்துவிட்டார். பாவம், அவர்.