| ஒத்திசைவு | प्रत्याह्वय | resonance |

30 டிஸெம்பர், 2006; இன்றோடு இவ்விஷயத்துக்கு 9 ஆண்டுகள் முடிகின்றன – இராக்கிய கொடுங்கோலன் ஸத்தாம் ஹுஸ்ஸைய்ன் தூக்கிலிடப்பட்ட தினம் இது. இந்த மனிதர் செய்த கோரக் குற்றங்களில் தலையாயது – ‘அல் அன்ஃபல்’  என்று அவர் அரசினாலேயே பெயரிடப்பட்டு இழைக்கப்பட்ட அராஜகங்கள்; ஆனால், 1982ல் டுஜைல் நகரில் 148 ஷியாக்களைப் படுகொலை செய்ததற்காகத்தான்  – அவருக்கு அத்தண்டனை கிடைத்தது.

1986 முதல் 1989 வரை வட இராக்கில் கர்ட் மக்களுக்கு எதிராக அரங்கேற்றப்பட்ட ‘அல் அன்ஃபல்’ என்பது கொர்-ஆனின் 8ஆம் அத்தியாயம் சார்ந்தது; இதன்  + இது தொடர்பான மதபோதனைகளின், அதன் சமகால அனுபவங்களின் சாராம்சம் — போருக்குப் பின், தோற்றவர்களை அழித்தொழிப்பது, கொள்ளை, தோற்றவர்களின் பெண்களைப் பாகம் பிரித்துக்கொள்ளல், பாலியல் வன்முறை இன்னபிற – நம்மூர் மழபுல/உழபுல வஞ்சி போன்ற கொடூர சமாச்சாரம் – ஆனால் பல்லாயிரமடங்கு கோர வீரியமிக்கது. இவ்வத்தியாயத்தின் பின்புலத்தில், வளர்ந்துகொண்டிருந்த அக்கால இஸ்லாமின் தேவைகள் இருந்தன; அப்புது மார்க்கத்தின் எதிரிகளை, அக்கால அரேபிய குலக்குழுப் போர்முறைகளின் படி பணிய வைத்தல், தீர்த்துக்கட்டல் போன்றவைதான் இவற்றுக்குப் பின்புலம். ஆனால் இதெல்லாம் நடந்தது, குடிமைப் பண்பு என, பண்பாடு என, அரேபியப் பிரதேசத்தில் பெரிதாக வளர்ந்திராத அந்தக் காலம்.

நம் நெடிய வரலாற்றில் நடந்த, நடந்ததாக நம்பப்படும் ஒவ்வொரு விஷயத்திற்கும்  இடம், கால, தேச, வர்த்தமானம் எனப் பலவிதமாகப் பகுத்துக்கொண்டு புரிந்துகொள்வது என்பது முக்கியம்; ஆனால் – விஷயங்களின் பின்புலத்தைப் புரிந்துகொண்டு நம்மையும், நம் மார்க்கத்தையும் மேம்படுத்திக்கொண்டு செல்லாமல், பழமை வாதத்திலேயே மிதந்துகொண்டிருந்தால், அது கொஞ்சம் பிரச்சினைதான்…

‘அல் அன்ஃபல்’ – ஒரு இராக்கியக் குருதி வரலாறு:

சரி. ‘அல் அன்ஃபல்’ விஷயத்தின் அண்மைக்கால பதிப்பு பக்கம் மறுபடியும் செல்வோம். ஒரு ஓரளவு சமீபகால நடவடிக்கையாக (1986 – 89), ஸத்தாம் ஹுஸ்ஸைய்னின் மருமகன் ஒருவரால் நேரடியாக நடைமுறைப் படுத்தப்பட்ட இந்த ‘அல் அன்ஃபல்’ வழியாக சுமார் 180, 000  கர்ட் மக்கள் (ஒரு லட்சத்து எண்பதினாயிரம் பேர்!) அழித்தொழிக்கப் பட்டனர்.

இதன் உப அத்தியாயமாக,  இராக்கின் ஹலப்ஜா நகரில் கொடும்ரசாயன குண்டுகள் போட்டு ஓரிரு நிமிடங்களில் ஐயாயிரத்துக்கும் மேற்பட்ட சாதாரண/அப்பாவி கர்ட் மனிதர்களைக் கொன்றதும் நடந்தது… (இந்த மருமகன் தான் ‘கெமிக்கல் அலி’ – ‘காமிக்கல் அலி’ என்றெல்லாம் கிண்டல் செய்யப் பட்ட இராக்கின் வேலுப்பிள்ளை பிரபாகரன்)

சென்ற வருடம் மொஸுல் (இராக்கினுடையது, ஆனால் தற்போது இஸ்லாமிக் ஸ்டேட் வசமிருப்பது) நகரத்தில் இருக்கும் பெரும்பாலான கர்ட் மக்களும், க்றிஸ்தவர்களும் கொத்துக்கொத்தாக, குடும்பம் குடும்பமாகப் படுகொலை செய்யப்பட்டார்கள்.

ஆகவே, இந்த விஷயம்  1) இஸ்லாமில் உள்ள மிதவாதிகளுக்கும் 2) அதன் திரண்டுவரும் பகுத்தாயும் அறிவுள்ள (பகுத்தறிவு என்று எழுதுவது, எனக்கு அசிங்கமான திராவிடத்தனமாக இருக்கிறது, மன்னிக்கவும்) சான்றோர்களுக்கும் இளைஞர்களுக்கும், 3) அதன் மேன்மைகளுக்காக கலாச்சார வளத்திற்காக, அதன்மீது மகத்தான மரியாதை வைத்திருப்பவர்களுக்கும் (என்னைப் போன்றோர்), கொஞ்சம் அல்ல, நிறையவே சங்கடம் தருகிறது.

இவை தொடர்பாக, நான் மிகவும் மதிக்கும் முஸ்லீம் இளைஞர்கள்/சான்றோர்கள் எழுதுபவற்றை, இஸ்லாமின் அடிப்படைகளை, மதப்புத்தகங்களை மறுபரிசீலனை செய்து அதில் ஒரு மறுமலர்ச்சியை உருவாக்கவேண்டிய அவசியத்தைப் பற்றி – முடிந்த வரை தமிழ்ப் படுத்திக் கொடுக்கலாம் என்றிருக்கிறேன்; இதற்காகத் தனியாக, அதிக அளவு நேரம் ஒதுக்கிச் செயல்படவேண்டும். பார்க்கலாம். (ஒரு கோரிக்கை: இதைப் படிக்கும் உங்களுக்கு, இந்த வேலையில் பிடித்தம் இருந்தால், உங்களுக்குத் தமிழ் + ஆங்கிலம் / உர்தூ / ஹிந்தி மொழியில் ஓரளவுக்கு எழுதப்படிக்கத் தெரியுமானால் என்னைத் தொடர்புகொள்ள முடியுமா?)

‘அல் அன்ஃபல்’ – தற்கால ‘இஸ்லாமியக் குடியரசுகள்’ சார்ந்த தாக்கத்துகள்: .

பொதுவாகவே பாவப்பட்ட நிலையில் இருக்கும் ‘இஸ்லாமிய’ நாடுகளில், நான் அறிந்தவரை இரண்டு நாடுகளே ஓரளவுக்காவது சமன நிலையுடன், தொடர்ந்து,  ஓரளவு ஜனநாயகத்துடன் இருந்து வந்திருக்கின்றன; அவற்றின் எக்கால நிலைமையும் ஒஹோவென்று இல்லையென்றாலும் – அவை 1) துருக்கி 2) பாகிஸ்தான். இவற்றின் நெடிய வரலாற்றை அறிந்துகொண்டுதான், இரண்டாம் நாட்டில் சிலபல அழகான அறிமுகங்களை வைத்துக்கொண்டுதான் இப்படிச் சொல்கிறேன்.

மற்ற இஸ்லாமிய ‘நாடு’களில் இருப்பதை விட பாகிஸ்தானில் இருக்கும் (இன்னமும் அழியாத) ஜனநாயக மரபுகள் அதிகம். பிரச்சினை என்னவென்றால், நமக்குப் பெரும்பாலும் தெரிய வருவது, அதன் மறுபக்கம் மட்டுமே. ஆனால் அதுவும்,  அதன் சக்தியும் வீரியமும் பராக்கிரமும் மிக்க ராணுவத்தின் கிடுக்கிப்பிடியின் கீழ், கொஞ்சம் கொஞ்சமாக ஒரு நடைமுறை, தற்கால இஸ்லாமிய நாடாக மாறி வருகிறது. அதன் பலூச்சிகள் மொஹாஜ்ஜிர்களுக்கெதிரான கொடும் வன்முறைகள், அநியாயக்  கொன்றொழித்தல்கள் எல்லாம் தொடர்ந்துகொண்டு இருக்கின்றன.

ஷியாக்களும் அஹ்மெதியாக்களும் அவ்வப்போது படுகொலை செய்யப்படுகிறார்கள்; பாவப்பட்ட பாகிஸ்தானி ஹிந்துக்களின் நிலைமை பற்றியோ, கேட்கவே வேண்டாம்.

…இருந்தாலும், எனக்குத்தெரிந்தவரை பெரும்பாலும் – அதன் போர்வீரர்களும், காவல் துறையினரும், இன்னபிற பாதுகாப்புக் காரர்களும், ஒரு போதும் ‘அல்லாஹூ அக்பர்’ என்று சொல்லி தங்கள் கடமைகளை/கழுத்தறுப்புகளை நிறைவேற்றுவதில்லை. ‘அல் அன்ஃபல்’ மேற்கோள்களில் ஈடுபடுவதில்லை. இன்னமும், ‘அல்லாஹ் ஹஃபிஸ்’ என்று சொல்லாமல், ‘குதாஹ் ஹஃபிஸ்’ என விடைபெறுபவர்களே அங்கு அதிகம்.

(இதை நான் எழுதிக்கொண்டிருக்கும் வேளையில் பாகிஸ்தானிய ராணுவத்திலும், இஸ்லாமியத் தாக்கத்துகள் (‘அல் அன்ஃபல்’ வகையறா உச்சாடனங்கள்) அதிகமாகிக் கொண்டு வருவதாகப் பல செய்திகள் வருகின்றன; அங்குள்ள ஸிவில் சமூக களப்பணியாளர்களும் இதைச் சுட்டிக்காட்டிய வண்ணம்தான் இருக்கிறார்கள் – ஆனால் இப்பணியாளர்கள் சிறுபான்மையினர்; மேலும் ஸவூதி அரேபியாவின் பிச்சைக்காசு மூலம் அடிப்படைவாதம் அதிகரித்துக்கொண்டுமிருக்கிறது என்பது ஒரு சோகம்.)

துருக்கியின் கதை என்பது வேறு.

துருக்கி பலப்பல வருடங்களாக ஒரு பாரம்பரியமிக்க அயோக்கிய தேசமாக இருந்தாலும், அதன் துருக்கி வம்சாவளி மக்களைப் பொறுத்தவரை அது ஓரளவு மேற்கத்திய பாணி ஜனநாயகக் கூறுகளைக் கொண்டிருந்திருக்கிறது – இது அதன் தவறல்ல என்றாலும். அதன்  பாவப்பட்ட அஸ்ஸீரியர்கள் + க்ரேக்கர்கள் + அர்மேனியர்கள் + கர்ட்களை வரைமுறையில்லாமல் தொடர்ந்து அழித்தொழித்துக் கொண்டிருந்தாலும்,  இஸ்லாமிக்ஸ்டேட் கற்பழிப்பாளர்களுடன் பெட்ரோலிய  வர்த்தகத்தை அமோகமாகச் செய்துவந்தாலும், இஸ்லாமிக் ஸ்டேட் அமைப்புக்கு ஆயுதவுதவி செய்துவந்தாலும் – அதன் பாதுகாப்புப் படையினர் சிலகாலம் முன்வரைகூட, தங்களை ‘இஸ்லாமின் பாதுகாவலர்களாக’ ஆகவே ‘அல் அன்ஃபல்’ மேற்கோள்வாதிகளாகத் தங்களை காட்டிக் கொண்டதில்லை.

அதாவது, மேற்கண்டவாறுதான் நான் இதுவரை நினைத்துக் கொண்டிருந்தேன். ஆனால்…

-0-0-0-0-0-0-0-

இதன் பின்புலம்: அண்மையில் நடந்த பொதுத் தேர்தலில், கர்ட் பகுதிகளில் பெரும்பான்மை பிரதி நிதித்துவம் அம்மக்களிடமே போய்ச் சேர்ந்து விட்டது. இது துருக்கியின் அதிபரான எர்டொகனுக்குப் பொறுக்கவில்லை. (கர்ட்களின் மக்கள் திரளில், மிகப் பெரும்பான்மையானோர் ஸுன்னி முஸ்லீம்கள், யேஸீதிகள் அடுத்த பெரிய பிரிவு; ஷியாக்கள், க்றிஸ்தவர்கள், யூதர்கள் எனப் பிற மக்கள்; அழகானவர்கள், பாரம்பரியம் மிக்கவர்கள், மேன்மையை விழையும் ஜனநாயகவாதிகள்)

எப்படியும், கடந்த ஒரு வருடமாக, துருக்கி அரசின் கர்ட் மக்கள்திரளுக்கெதிரான (வேறுவழியேயில்லாமல், ஆயுத பாணிகளுக்கெதிராக எனும் போர்வையில்) அராஜகங்கள் தொடர்ந்துகொண்டிருக்கின்றன.

கர்ட் மக்கள் வாழும் பகுதிகளில் தீயிடல், கொள்ளை, வான்வழித் தாக்குதல், டேங்க்/பீரங்கிகளை வைத்துக் குண்டுவீசல், சின்னஞ்சிறு குழந்தைகளைக் கூடச் சுடுதல்,  வரிசையாக நிற்க வைத்துக் கொலை செய்தல், கற்பழிப்புகள், நகரங்களை முற்றுகையிடல் – நீர், மின்சாரம், மருத்துவவசதி  என எதையும் கொடுக்காமை என விரிகின்றன இவை. சுட்டுக் கொலை செய்யப்பட்டவர்களின் ஈமக் கிரியைகள் செய்யமுடியாத படிக்கு – அவர்களின் உடல்கள் தெருவோரங்களிலேயே அழுகிக் கொண்டிருக்கும் நிலை!

அந்த 23 வினாடி வீடியோத் துண்டில் ஒரு துருக்கி ஸ்பெஷல் ஃபோர்ஸஸ் (Turkey’s SpecialOps group) குழு ஒன்று  வெறித்தனமாகச் சிரித்துக்கொண்டே ‘அல் அன்ஃபல் #17’  மேற்கோளைச் சொல்லிக்கொண்டு,  தெருவோரக் கர்ட் குழந்தை ஒன்றை, மண்டையில் சுடும் காட்சி.

நான் விக்கித்துப் போய்விட்டேன்.

நண்பர்கள் இதுவொன்றும் புதுவிஷயம் அல்ல என்கிறார்கள்; வழக்கமாக, இப்படி மேற்கோள் காட்டிக்கொண்டேதான் கர்ட்களுக்கெதிரான வெறுப்பை வளர்க்கிறார்கள் துருக்கிய இஸ்லாமிய வாதிகள் என்கிறார்கள்.

-0-0-0-0-0-

சிலமணி நேரக் குமட்டல்களுக்குப் பின் இரண்டு இரவுகளாக, இப்பதிவை எழுத ஆரம்பித்தேன், எழுதிக் கொண்டிருக்கிறேன்... :-(

என்னுடைய கோரிக்கை நினைவில் இருக்கிறதா? நன்றி.

ஆமென்.

-0-0-0-0-0-