-0-0-0-0-0-0-

படிப்பாளிகள்

தம் பாவங்களை மறக்கும் வழுக்கைத் தலையர்கள்
வயதான படித்த, மரியாதைக்குரிய வழுக்கைத் தலையர்கள்
வரிகளைப் பதிப்பித்து உரை விளக்கி
அந்த இளம் மனிதர்கள் படுக்கையில் புரண்டு
காதலின் மனமுறிவைச் சந்தமாக்குவர்
அழகின் அறிவிலிக் காதுகள் மகிழ்ச்சியுற
எல்லோரும் கூடிக்கலைவாரங்கே;
எல்லோரும் கையில் இருமுவர்;
எல்லோரும் தம் காலணிகளுடன் கார்பெட் அணிவர்;
எல்லோரும் சிந்திப்பர் மற்றவர் சிந்திப்பதையே;
எல்லோரும் தெரிவர் அண்டை வீட்டாருக்குத்
தெரிந்த மனிதனையே.
ஆண்டவரே என்ன சொல்வர் அவர்கள்
அவர்களின் காட்டுலஸ் அவ்வழி நடந்தால்?

கீழ்கண்டது செந்தில்நாதன் அவர்களால் பெயர்க்கப்பட்டது: யீட்ஸ் , ஆத்மாநாம் மற்றும் நான்

சான்றோர்கள்

தங்கள் தவறுகளை மறந்த வழுக்கைத் தலையர்கள்,
மெத்தப் படித்த, மரியாதைக்குரிய, வயதான வழுக்கைத் தலையர்கள்,
காதல் நோயால் பீடிக்கப்பட்டுப் 
படுக்கையில் புரண்ட இளைஞர்கள்
சவுந்தர்யத்தின் மடக்காதுகளுக்காக யாப்பமைத்த புகழுரை
வரிகளைத் திருத்தி உரை எழுதுகிறார்கள்.
இவர்கள் எல்லோரும் இங்குமங்கும் செல்வார்கள்;
எல்லோரும் புத்தகங்களுக்குள்ளேயே இருமுவார்கள்
எல்லோரும் வகுப்பறைக் கம்பளங்களைக் காலணிகளால் தேயச் செய்வார்கள்;
எல்லோரும் அடுத்தவர் நினைப்பதையே நினைப்பார்கள்;
எல்லோருக்கும் அடுத்தவருக்குத் தெரிந்தவனையே தெரிந்திருக்கும்.
கடவுளே, இவர்களது காட்டுலஸ்* இந்தப் பக்கமாய்க் கடந்தால்
என்ன தான் சொல்வார்கள் இவர்கள்?

* காட்டுலஸ் — 2000 வருடங்களுக்கு முற்பட்ட ரோம் நகரக் கவிஞன். காதல் கவிதைகளுக்காகப் புகழ் பெற்றவன். https://en.wikipedia.org/wiki/Catullus

-0-0-0-0-0-0-0-

சரி. எனக்கு இந்த செந்தில்நாதன் அவர்கள் யாரென்று தெரியாது, இவரும் பொதுவாக நல்லெண்ணம் கொண்டவராகத் தோன்றினாலும், படுமோசமாகத்தான் முழிபெயர்த்திருக்கிறார்! ஆனால் இவர் #எஸ்ரா அளவுக்குப் படுகோரோதிகோரமாக இல்லை என்பது நிச்சயம் ஆசுவாசம் தருகிறது…  ஒரு முத்தாய்ப்பாக –  ஸ்காலர்ஸ் என்றால் அறிஞர்கள், படிப்பாளிகள் என்றுகூடச் சொல்லலாம் – ஆனால் அவர்கள் சர்வ நிச்சயமாகச் ‘சான்றோர்கள்’ அல்லர்; scholars ≠ wisemen! பால்ட் ஹெட்ஸ் (bald heads)  என்றால் வழுக்கைத் தலைகள், வழுக்கைச் தலையர்கள் அல்லர். இப்படி வரிக்குவரி சொல்லிக்கொண்டே போகலாம்!

…இக்காலங்களில் – அறிந்துகொள்ள விஷயங்கள் கொட்டிக்குவிக்கப்பட்டிருக்கின்றன, அதுவும் இலவசமாகவே – இணையம் மூலமாகவும் மற்ற வழிகளிலும்… எவ்வளவு சுளுவாக விஷயங்களைக் கற்றுக்கொள்ளலாம், மண்டையில் அடித்துச் சரிசெய்துகொள்ளலாம்… ஆனால் சிரத்தையின்மை, எந்தவிஷயத்தையுமே விட்டேற்றியாக மட்டுமே அணுகுவது என்பவை தமிழனின் அடிப்படை குணங்களாக மாறிவரும் இக்காலங்களில்…

ஆனால் கேடுகெட்ட திராவிடக் கட்சிகளின் தொலைக்காட்சிகளிலிருந்து, மெத்தப்படித்த அரைகுறைப் பேராசிரியர்கள், தனித்தமிழ் அரைகுறைகள் (அதில் இந்த மோசடிப் பேராசிரியரான திமுக ‘பேராசிரியர்’ அன்பழகன் அவர்களும், தமிழ்தமிழ் என உயிரை விடும் விடுதலை வீரமணிகளும், #மற்றும் கருணாநிதிகளும் அடக்கம்!) உட்பட, – அ, ஆ மற்றும் இ என்றுதான் இளிப்பார்கள். என்னடா இது ‘மற்றும்,’ ஏண்டா இப்டீ வொளற்றீங்க என்றால், ஙே!

முத்தமிழ் வித்தவர் அவர்களின் சொந்த, முதன்மைக்குடும்ப ‘கலைஞர் டீவி’ எழவிலோ கேட்கவே வேண்டாம்:  ‘செண்ணை, திறிச்சி, மதுரய் மட்றும் திறுனெள்வேளியிள் கலக அடளேருகல், அரப்போற்!’ என்று செய்தி படித்தே, ங்ஙொம்மாள, கொன்றுவிடுவார்கள்… (ஆனால் இம்மாதிரித் தமிழைக் குதறுபவர்கள்தாம், தமிழைக் காப்பவர்களாகவும் மினுக்கிக்கொண்டு பவனிவருவார்கள், மற்றவர்களுக்குத் தமிழைப் பற்றி அறிவுரை நல்குவார்கள் என்பது, பொதுவாகவே என் சொந்த அனுபவம்; ஆனால்,  இந்த செந்தில்நாதன் அவர்களும் அதே வகையினரா என அறியேன்; ஒருவேளை – அவருடைய இம்மொழியாக்கம், கணநேரப் பிறழ்வாகவும் இருக்கலாம். அல்லது ஆர்வக்கோளாறு பாற்பட்டதாகவும் – இருந்தாலும்…)

இவர்களாவது பரவாயில்லை. திராவிட அரசியலில் ஈடுபட்டு திரவியம் தேடுபவர்கள், ஆகவே சராசரிக் கொள்ளைக்கார அரைகுறைகள், இவர்களுக்கும் தமிழுக்கும் என்ன தொடர்பு என விட்டுவிடலாம். ஆனால்…

இந்த ‘மற்றும்’ எழவுப் பிலாக்கணத்தை விட்டுவிடுகிறேன்; செந்தில் நாதன் அவர்களின் பிற பெயர்க்கப்பட்ட வரிகளுக்குப் போகிறேன்.

All shuffle there; / இவர்கள் எல்லோரும் இங்குமங்கும் செல்வார்கள்;

-0-0-0-0-0-0-

“கவிதை மொழிபெயர்ப்பில் இன்றியமையாதவையாக எனக்குப் படுபவை:

ஊன்றிப் படித்தல்: கவிதையின் ஒவ்வொரு சொல்லும் வரியும் எவ்வாறு பொருள் கொள்கின்றன என்பதைப் பற்றிய துல்லியமான தெளிவு வேண்டும்.

சொற்சிக்கனம்: அடர்த்தியில்லாமல் கவிதையில்லை. எனவே, மொழியாக்கமும் கவிதையாக இருக்கவேண்டுமெனில் சொற்சிக்கனம் மிக அவசியம். கூட்டுதலும் நீட்டுதலும் தவிர்க்கப்பட வேண்டும்.

தாள லயம்: மொழியாக்கத்தில் சொற்களும் அவற்றின் ஒலியும் தொடர்ந்து வரும்போது ஒரு கதி உருவாகவேண்டும். இது மூலத்தில் இருப்பது போன்றே இருக்கவேண்டுமென்பதில்லை. ஆனால் தமிழுக்குரிய ஒத்திசைவோடு அமையவேண்டும். குறைந்தபட்சம் பிசகாமலாவது இருக்கவேண்டும்.

பிறழ்வு தவிர்த்தல்: மூலக் கவிதையில் காணப்படும் சொற்களை இயன்றவரை அப்படியே அவற்றின் பொருள் பிறழாமல் வருமாறு மொழியாக்கம் செய்த்ல் வேண்டும். கவிதை நம் தன்னிலையில் உருவாக்கக்கூடிய மனப்பதிவை மொழிபெயர்த்தால் அது பிறழ்வு. மூலத்துக்கும் மொழியாக்கத்துக்கும் உள்ள தொடர்பு எத்தருணத்திலும், இடத்திலும் துலக்கமாக இருத்தல் வேண்டும்.

மேலே கூறப்பட்டிருக்கும் எல்லா ”நெறிமுறைகளுக்கும்” ஒரு “இயன்றவரை” என்பதை சேர்த்துக்கொள்ளவும். முயல்வதும் இயல்வதும்தான் மொழிபெயர்ப்பின் சாராம்சம்.

‘இருமுவர் மசியாய்‘ – ஆஹாஹா! என்ன அழகான, சொற்சிக்கனம்! :-)) கல்யாண்ராமன் மொழிபெயர்ப்பில் இருக்கும் சுதியும் கவிதையுடன் ஒத்திசைந்து இருப்பது எனக்கு ஒரு நல்ல அனுபவம்.

மேலும் மூலத்தில் இருக்கும் அனஃபொரா – ஒரே சொல்லையே திரும்பத்திரும்ப உபயோகித்து (=All) அதனால் வரும் விரிவும் அழுத்தமும் – தமிழில் வேறுமாதிரி வருகிறது. ‘யாவரும்’ என்று போட்டுவிட்டு அந்த அனஃபொரா தொடர்பைக் கோடிகாட்டிவிட்டார், கல்யாண்; இல்லாவிடில் தமிழ் வழி நீர்த்துப்போயிருக்கும். இதை எழுதஎழுத, எனக்கு ப்பிங்க் ஃப்லாய்ட் பாட்டு ஒன்று நினைவுக்கு வருகிறது.

இப்போது கவிதை மொழிபெயர்ப்பு குறித்த  மேற்படி கல்யாணராமக் கருத்துகளைப் பற்றி…

Or… this is the YOGA of translation, if you will…
தரமான மொழிபெயர்ப்பினை அகவயமாகப் புரிந்துகொள்ள அல்லது செய்ய –  கல்யாண்ராமன் அவர்களின் கருதுகோட்கள் முக்கியம். க்வாலிட்டி-தரம் என்றால் என்ன எனச் சரியாகப் புரிந்துகொள்வதும் முக்கியம். ஆனால் (க்வான்டிட்டி பூர்வமான) எண்ணிக்கைகளை வைத்துக்கொள்ளாமல் பரிந்துரைக்கப்படும் எந்தச் சட்டகமும், நம்முடைய அரைகுறைகள் ததும்பும் சூழலில் ஒத்துவராது என நினைக்கிறேன்.

ஏனெனில், நானும் இப்படியெல்லாம்தான் செய்கிறேன் என, தமக்குத்தாமே தர வரைமுறைகளை அதலபாதாளத்தில் வைத்துக்கொண்டு, ஒரு  ஈசல்கூட்டம் கிளம்பலாம். கிளம்பிற்று காண் குறுமதியாளர் கும்பலென…

நமது மொழிபெயர்ப்பு முயற்சியாளர்களுக்கு எண்ணிக்கை பூர்வமாக, குறிப்பிடத்தக்க மொழிபெயர்ப்பாளர்களின் பெயர்களைச் சொல்லி செய்யுங்கடா இதை, ங்ஙொம்மாள, படிங்கடா அதை என்றுதான் சொல்லமுடியும். அரைவேக்காட்டுச் சமூகத்துக்கு – இப்படித்தான் சொல்லமுடியும். பத்திருபது வருடம் கீழ்கண்டவற்றைத் துப்புரவாகச் செய்துவிட்டு அப்பால வாங்கடா எனத்தான் அலறமுடியும்.

1. ஒரு 500 உலகப் புகழ் பெற்ற கதாசிரியர்களை/கவிஞர்களைப் படிடா. இவற்றில் ஒரே புனைவுக்குப் பலர் விதம்விதமாக மொழி பெயர்த்திருப்பார்கள்; இவ்வனைத்தும் படிக்கப்படவேண்டியவை; இவற்றையெல்லாம் அசைபோடுங்கடா.

2. மொழியியல் துறையில் 100 புத்தகங்கள்; அழகியல் பற்றி 100புத்தகங்கள்; இலக்கிய விமர்சனம் பற்றி 50; மொழிபெயர்ப்பது எப்படி என்பதுபற்றி 10 – என்கிற ரீதியில் முக்கியமான கருத்தாக்கங்களைப் படிங்கடா.

3. ஆங்கில மொழிபெயர்ப்பாளர்களைப் படிங்கடா: ஸ்காட் மான்க்ரியெஃப், டெரென்ஸ் கில்மார்ட்டின், ஜேம்ஸ் மார்ட்டின், லிடியா டேவிஸ், டி ஜியோவன்னி, அலெக்சாண்டர் கோல்மன், பால் பௌல்ஸ்… … ஒன்றுவிடாமல்.

4. தமிழில் குறுந்தொகை, கம்பராமாயணம் போன்றவற்றைத் தீவிரமாகப் படித்தல். உரைகளோடு அசைபோடுதல். இவற்றை (நல்ல) ஆங்கிலத்தில் மொழிபெயர்க்க முயற்சி பண்ணுங்கடா.

5. ஆங்கிலம் <–> தமிழ் மொழிபெயர்க்கப்பட்ட சில கவிதைகளையாவது (எகா: தருமு சிவராம், கல்யாண்ராமன் செய்தது; மிகுந்த தயக்கத்துக்குப் பின் ஏகே ராமானுஜம்) திருப்பித் திருப்பிப் படித்து – மூலத்தையும், நிர்மூலத்தையும், பெயர்ப்பையும்  ஒப்பிட்டுப் பார்த்து, அவை எப்படி வந்திருக்கின்றன என அசைபோடுங்கடா.

6. ஒரு குறிப்பிட்ட கவிதையை மொழிபெயர்க்க முயற்சிக்கும்போது – அதே எழுத்தாளரின் பலப்பல பிற கவிதைகளையும், பிற எழுத்துவகைகளையும் படீங்கடா. அவற்றைச் சரியான பின்புலத்தில் புரிந்துகொள்ளுங்கடா. அக்கவிஞனின் மனத்திற்குள் அமிழ்ந்து அல்லாடுங்கடா. இல்லையேல் பெயர்த்த கவிதை, சொல்லிக்கொள்ளும்படியாக இருக்கச் சாத்தியக்கூறுகள் குறைவுடா.

7. மூலத்தின் கலாச்சாரப் பின்புலத்தையும் புரிஞ்சுக்குங்கடா.

8. மொதல்ல, வொங்க மரபைக் கொஞ்சமாச்சும் புரிஞ்சுக்கங்கடா – அப்பால அத்த மீற்றது எப்டின்னு பாக்கலாம்…

9. கவிதை மொழிபெயர்க்கிறேன்னிட்டு – பொழிப்புரை, பதவுரை எழுதறத வுடுங்கடா. வொங்க சொந்த மசலாவைக் சேத்து கலப்படம் பண்ணாதீங்கடா!  பழிப்புரையயெல்லாம் கலைங்கர் பாத்துப்பார்டா.

10. இத்தெயெல்லாம் செய்ய முடீலன்னாக்க –  அட் லீஸ்ட், அந்தப் பாவப்பட்ட கவிதைங்கள வுட்ருங்கடா, வொங்களுக்குப் புண்ணியமாப் போவுண்டா! இதையெல்லாம் செய்யாமல், ஒரு விதமான பின்புலமுமில்லாமல், வெற்றிடத்தில் வெறிகொண்டு பணிபுரிந்தாலும், உங்களால் ஒரு எழவையும் சாதிக்கமுடியாதுடா.

போங்கடா, நீங்களும் வொங்களோட #மற்றும் பெயர்ப்புப் பம்மாத்தும்…