| ஒத்திசைவு | प्रत्याह्वय | resonance |

நான், பல காரணங்களுக்காக மிகவும் மதிக்கும் பெரியவர் ஒருவர் (மன்னிக்கவும், இவர் ஒரு பார்ப்பனர் அல்லர்; ஆர்க்காட்டு முதலியார், எண்பது வயதிருக்கலாம்; மணிக்கொடி பற்றிப் பேசிப்பேசியே கழுத்தை அறுப்பவர். இக்காலங்களில் இன்டெர்நெட்டிலேயே ஐக்கியம் ஆகி மாங்குமாங்கென்று படித்துக் கொண்டிருப்பவர்; ஜேஜே: சில குறிப்புகளின் அரவிந்தாட்ச மேனனை நினைவு படுத்துபவர்; தனிமையையும் தமிழையும் விரும்புபவர்; ஆங்கிலத்திலும் புலமை மிக்கவர் அதிகம் பேசாதவர்), ஒரு நீள மின்னஞ்சலில், வருத்தப்பட்டு, கோபத்துடன் ஆங்கிலத்தில் எழுதியிருக்கிறார்; கீழே அதன் சாராம்சம், என்னுடைய  வார்த்தைகளில்:

ஏன் இப்படிச் செய்கிறாய். மற்ற எழுத்தாளர்க ளெல்லாம் பெரும்பாலும் அப்படித்தானே இருக்கிறார்கள். எஸ். ராமகிருஷ்ணன் அவர்களை மட்டும் தனிப்பட்ட முறையில் ஏன் குறி வைத்துத் தாக்குகிறாய், இம்மாதிரி ஆட்களால் தானே, இலக்கியத்தின் பக்கம் மேன்மேலும் மக்கள் ஈர்ப்படைந்து, பின்னர் நல்ல இலக்கியங்களுக்கு அறிமுகமாவர். சுளுக்கெடுப்பது உன் தொழிலா. ஒரு விமலாதித்த மாமல்லன் போதாதா. தமிழ் எழுத்தாளர்களில் ஒருவர் கூட கொண்டாடத் தக்கவரில்லையா. நீ ஏன் இப்படி முரடனாக இருக்கிறாய். ஏன் இந்த தேவையற்ற சகதி. அமிலத்தன்மையைக் குறைத்துக் கொண்டால், இன்னமும் நிறைய பேர் படிப்பார்களே…  நல்ல விஷயங்களைப் பற்றி எழுதலாமே. கெட்ட வார்த்தைகளைக் குறைத்துக் கொள்ளலாமே… டட்டடா டட்டடா…

-0-0-0-0-0-0-0-0-0-

அவருக்கு நான் எழுதிய தமிழ் பதிலின், கத்தரிக்கப்பட்ட (சுத்திகரிக்கப்பட்ட, தனிப்பட்ட விவரங்கள் வெட்டப்பட்ட), ஆக, 1/3 ஆகக் குறைக்கப்பட்ட வடிவம்:

அய்யா, உங்கள் நீள மின்னஞ்சலை, பலமுறை படித்தேன்.

நான் எழுதும் கந்தறகோளங்களை, உங்களையும் சேர்த்து ஐம்பது பேர் படித்தால் அதிகம். என்னுடைய வீச்சென்பது நீங்கள் நினைப்பது போல ஆயிரக்கணக்கில் என்றெல்லாம் இல்லை. ஆக, கவலை வேண்டேல். மெல்லத் தமிழ் இனிச் சாகும்.

எஸ். ராமகிருஷ்ணன் அவர்களைப் பற்றி இனிமேல் எழுதாமல் இருக்கலாம் என்று நினைத்துக் கொண்டிருக்கும்போது, நீங்கள்தான் என்னை மறுபடியும் சகதியில் தள்ளுகிறீர்கள். ஹ்ம்ம்ம்.

…ஆனால், கடந்த இரு வாரங்களாக, தமிழ் இலக்கியப்போலிச் சராசரிகளின் பிரதிநிதிகளில் முக்கியமான ஒருவரான எஸ். ராமகிருஷ்ணன் அவர்களின் குழப்படிகளில் நான் சராசரித்தனமாகத் தத்தளித்து, மனதில் ஒரு சமன நிலையே இல்லாமல் அதிசராசரித்தனமாகப் பொரிந்து கொண்டிருந்திருந்தேன் – ஒப்புக் கொள்கிறேன். இதற்கு முன், தமிழ் இணையப்போலிச் சராசரிகளின்  இளம்பிரதிநிதிகளில் முக்கியமான ஒருவரான யுவகிருஷ்ணா அவர்களின் குழப்படிகளில்… இதனைத் தவிர தொடரும் போலித் திராவிட, திராவிடப் போலிகளின் மீதான அதீத  எதிர்மறை ஈடுபாடு… இதையெல்லாமும் நீங்கள் படிக்கவில்லையென்றால், பாதகமில்லை. உங்களுக்கு மனவுளைச்சல் மிச்சம்.

ஏன்தான் அவ்வப்போது எனக்கு இப்படிப் பேய்பிடிக்கிறது என்பதும், என் மனைவியுடனான உரையாடல்களினால் கொஞ்சம் பிடிபட்டிருக்கிறது:

0. எவ்வளவோ (=ஆயிரக்கணக்கான) நல்ல விஷயங்கள் – கேட்பதற்கு, படிப்பதற்கு, பார்ப்பதற்கு, தொடுவதற்கு, சுவைப்பதற்கு, உணர்வதற்கு, பரிமாறுவதற்கு, பகிர்வதற்கு என்று இருக்கின்றன. அதுவும், சுய அனுபவம் சார்ந்தே இருக்கின்றன. கற்றதும் காற்றில் பறக்கும் தூசியளவுகூட இல்லை. எவ்வளவோ விஷயங்கள் கற்றுக் கொள்ள இருக்கின்றன. இருந்தாலும் பேய் பிடிக்கிறது என்றால், அதனைப் பற்றி நிதானமாக நான் யோசிக்கவேண்டும்தான்.

1. நான், இம்மாதிரி ஆட்களின் எழுத்துகளை, அரசியலை, நம் தமிழ் நாட்டின் சாபக்கேடுகளில், அதன் தொடரும்  சீரழிவுகளில் ஒன்றாக, அற்பத்தனங்களின் ஒரு குறியீடாக மட்டுமே பார்க்கிறேன். இவர்களை தவறான வழிகாட்டிகள் (wrong role-models) என்கிறேன்.

2. இவர்களை ‘தனிப்பட்ட’ முறையில் எனக்குத் தெரியாது, ஆக இவர்களுடன் வேறெதும் மனமாச்சரியங்கள் இல்லை; இவர்களுடைய எழுத்துகளின் மீதுதான் எனக்கு மகாமகோ கடும் விமர்சனங்கள் இருக்கின்றன. இவர்களைப் பற்றிய என் விமர்சனத்துக்கு(!) வேறு சொந்தக் காரணங்கள் இருக்கின்றன என்றில்லை. தனிமனிதர்களாக, தமிழ் எழுத்து சாராத  தளங்களின் இவர்கள் மெச்சத் தகுந்தவர்களாகவே இருக்கலாம். அடிப்படையில் பொறுப்புணர்வு மிக்க தந்தைகளாகவும், நல்ல கணவன்களாகவும், ஏன், மிக நல்ல பிரஜைகளாகவும்கூட இருக்கலாம். எனக்கு தெரியாது. இப்போதைக்குத் தெரிந்துகொள்ள விருப்பமும் இல்லை. ஆனால், ஹ்ம்ம்… கொஞ்சம் யோசித்தால், நேரில் எஸ்.ரா அவர்களை சிலமுறை ‘முன்றில்’ புத்தகக் கடையில் ஏறத்தாழ இருபதாண்டுகளுக்குமுன் சிலதடவை பார்த்திருக்கிறேன், கொஞ்சம் கேட்டுமிருக்கிறேன் என்பது நினைவுக்கு வருகிறது. ஆனால், மிகவும் துக்கம் கொடுக்கும் வகையில் அவர் ஒரு பரிமாணத்திலும் (ஒருவேளை, உடலைத் தவிர) வளரவேயில்லை எனத்தான் தெரிகிறது. தமிழர்களுக்கு அரைகுறைத்தனம் போதும் – முட்டாட்கள், தூக்கிவைத்துக் கொண்டாடுவார்கள் என்பது அவருக்குத் தெரிந்திருக்கிறது, புத்திசாலிதான் இவர், ஆனால் என்ன செய்ய!

3. சுளுக்கெடுப்பது என்பது என் தொழிலல்ல. விமர்சனம் செய்து தள்ளுவது எனக்கு உவப்பானதாகவும் இல்லை. மனிதர்களைத் தேவைமெனக்கெட்டுக் கேவலப் படுத்தும் ஆசையுமில்லை. இருந்தாலும், பகிரங்கமாக நடக்கும் அழிச்சாட்டியங்களை, வெட்கமேயில்லாமல் மறுபடியும் மறுபடியும் செய்யப்படும் அற்பத்தனங்களை,  வேறு யாரும் சுளுக்கே எடுப்பதில்லை என்றால், நானாவது செய்யவேண்டும் என்றுதான் தோன்றுகிறது. எஸ்.ரா போன்றவர்கள், கமுக்கமாகக் காப்பியடித்துக்கொண்டு, காலேஅரைக்கால் புரிதல்களுடன், நைந்தநடையில் எழுதிக்கொண்டே போகிறார்கள், தேசதேசங்களாகப் போய் தம்முடைய சராசரித்தனத்தைக் கவிழ்த்திவிட்டு அமோகமாக அரைகுறை அறுவடைகளைச் செய்கிறார்கள். மனுஷ்யபுத்திரன் கவிதைகளென்று வார்த்தைக் குவியல்களை எழுதிக் கொண்டேயிருக்கிறார் – ஊக்க போனஸாக, தேவையேயில்லாமல் நேர்மையாள ‘எங்கப்பன் குதிருக்குள் இல்லை’ வேஷமும் போட்டுக் கொண்டு தைரியமாக ஊடகங்களில் பவனி வந்து கொண்டிருக்கிறார். இப்படிப்பட்ட கபட வேடதாரிகளின் விஷயங்களில் வெறி பிடித்து முனைப்புடன் அமிலத்தனத்துடன் தவறுகளைத் தவறுகள் என்று எழுதிக்கொண்டு இருக்கும் பழக்கம் உள்ளவர் விமலாதித்த மாமல்லன் அவர்கள் மட்டுமே. ஆனால் அவருடைய வேகமும், சில குறிகளும், குறிக்கோள்களும் கூட எனக்கு உவப்பானவையல்ல – அவை சில சமயங்களில் சரியுமல்ல என நினைக்கிறேன். ஆனால் என்னைப் போலல்லாமல், நிஜமாகவே நம் தமிழ் இலக்கியத்துக்கு சில முக்கியமான பங்களிப்புகள் அளித்திருப்பவர் இவர், எனக்குப் பிடித்த சிறுகதைகளை எழுதியிருப்பவர், இது தவிர உங்களுடைய அபிமான ஆம்ட்டேயின், பாரத்ஜோடோ யாத்திரையெல்லாம் செய்திருக்கிறார் – ஆக இவரை மதிக்கிறேன். But, each unto his madness, what else. எப்படி இருந்தாலும், என்னைப் போன்ற ஒரு சாதாரணனை எப்படி நீங்கள் விமலாதித்த மாமல்லன் அவர்களுடன் பொருத்திப் பேச முடியும்?  However, would you allow me my own madness, please?

4. எனக்கு, எவரிடமும் தொழில் ரீதியாக ஒரு பொறாமையும் இல்லை. ஏனெனில் நான் ஒரு தொழில்முறை எழுத்தாளனல்லன். ஒரு சாதாரண வாசகன் மட்டுமே. ஆனால் தராதரம் பார்த்துப் படிக்கும் அல்லது இடிக்கும் ஆள், அவ்வளவுதான். தமிழில் ஒரளவு, எனக்குத் தோன்றுவதை எழுதுகிறேனே தவிர, எனக்கு  ‘நான் ஒரு தமிழ் எழுத்தாளன்’ என்கிற பிரமையெல்லாம் இல்லை.

5. எனக்குச் சிலரிடம், முக்கியமாக, சில தமிழ் எழுத்தாளர்களிடம்,  அதுவும் ‘இலக்கிய’க்காரர்களிடம், மிகுந்த அபிமானமும் மரியாதையும் இருக்கிறது – கொஞ்சம் விமர்சனமும் இருக்கிறது. இது அவர்களுடைய எழுத்துகள் மட்டுமே சார்ந்த – என்னுடைய துய்ப்புப் பார்வையால் மட்டுமே உருவானது எனச் சொல்லலாம் –  சுந்தர ராமசாமி, அசோகமித்திரன், தருமு சிவராமு, மௌனி, புதுமைப்பித்தன் என்று ஆரம்பித்து இக்கால ஜெயமோகன் வரை நீள்வது அது – மேலும் நீளலாம். இதனால் தான் பிரச்சினையே. இதனால்தான் இந்த திடீரெக்ஸ் மேனாமினுக்கி அலக்கியவாதிகளை நான் வெறுக்கிறேன்.

6. எனக்கு, என் தமிழ்ச் சமூகத்தின் மீதான ஆற்றாமைகள் பலவுண்டு. அவற்றில் தலையாயதான ஒன்று, நம்முடைய சராசரித்தனத்தில் திளைக்கும்  மனப்பான்மை. இந்த மனப்பான்மையை விற்கும், ஊக்குவிக்கும் எந்த ஜந்துவையும் நான் என்னளவில் எதிர்க்கவே முயலுவேன்.  மேலும், இந்த மனப்பான்மைதான் நம் குழந்தைகளை, இளைஞர்களைத் தொடர்ந்து காயடித்து வருகிறது என்பதை நேரடியாக உணர்ந்து வருகிறேன். அதனால்தான் கொஞ்சம் மேலதிக அமிலம். Give me my acid trip please!

7. அய்யா, நான் எழுதுவதை(!) இன்னமும் நிறைய பேரெல்லாம் படிக்கவேண்டாம். எனக்கு ‘ரீச்’ கீச்செல்லாம் முக்கியமில்லை. ஏற்கனவே படித்துவிட்டுப் பின்னூட்டமிடும் சில ஜந்துக்களையே என்னால் தாங்கமுடிவதில்லை.

8. நான் பலவேடதாரி. டாக்டர் ஜெகிலுக்கும் மிஸ்டர் ஹைடுக்கும் நடுவில் பல வேடங்களை ஒரே சமயத்தில் அணியமுடியும் எனக்கு. என் பள்ளிக்குழந்தைகளிடம் கேட்டுப்பாருங்கள் நான் முரடனா என்று. ;-)

9. கெட்ட வார்த்தைகள்: :-) அய்யா நான், இக்காலங்களில் ஒரு கிராமவாசித் தமிழன். :-)) தமிழைக் கூட ஆங்கிலத்திலேயே பேசும் ஒரு நாசூக்கான நகரவாசித் தகரடப்பியல்லன், தெரியாதா உங்களுக்கு?? (ஆனால் உங்களிடம் நான் ஒருபோதும் … ங்கொம்மாள  என்று ஆரம்பித்துப் பேசமாட்டேன்)

இப்போதைக்கு, இந்தத் தன்னிலை விளக்கம் போதும்.

… மேலும் தலையில் அடித்துக்கொண்டு படிக்க:

• அலக்கியம், காப்பிக்கடை, இன்னபிற இழவுகள்…
• போங்கடா, இதுதாண்டா *&#@! பதிவுகள்
• ராமசாமி-யார்?
• ராமசாமி – யாரில்லை?
• தமிழர்களாகிய நாம், ஏன் இப்படியிருக்கிறோம்? ஹ்ம்ம் ??
• விடுதலை வீரமணியின் அவதூறுகள்: விமலாதித்த மாமல்லன் அய்யங்காராம்! 23/08/2013