(அல்லது) ங்கொம்மாள, போட்றா ஸார்க்கு ஒரு புர்ராட்டா!
(அல்லது) புர்ராவும் டர்புர்ராவும்

(அல்லது) நவீன புர்ராணம்

இப்போது, இதே கதை ஒரு நாடகமாக்கப்பட்டு, அப்பொல்லோ ஹாஸ்பிடலுக்கு அளவுக்கதிமாக திடீரெக்ஸ்  வியாதியஸ்தர்களை அருளிச் செய்திருக்கிறது என்பதை எஸ்.ராமகிருஷ்ணன் அவர்களின் அறிவிப்பின் மூலமாக அறிந்தேன்.

… நல்லவேளை, நான் அதற்குப் போகவில்லை. இருப்பதோ ஒரு இதயம், அதுவோ மணியன் மாதிரி பேத்திக்கொண்டேயிருக்கிறது… மேலதிகமாக, இது தேவையா எனக்கு?

-0-0-0-0-0-0-0-

புர்ரா : இப்படி ஒரு அற்ப நுனிப்புல் மேயும் கதை! இதற்கு ஒரு நாடமாக்கம்! சலிப்பாக இருக்கிறது. :-(

அடிப்படை உளவியல் புரிதல்களற்ற, அதற்குமேலாக கிச்சடி தன்னிலை விளக்கங்கள் கொடுக்கும் பாங்கிலிருந்து ஆரம்பித்து – முன்னோபின்னோ ஏதுமில்லாமல், ஒற்றெழுத்துப் பற்றாக்குறையுடன், அர்த்தமற்ற நெகிழ்வுடன் – மேம்போக்கான அரைகுறை வாசகனின் அரைவேக்காட்டு உணர்ச்சிகளை ஜேப்படி செய்யும் கதை!

அது மட்டுமல்ல – வெறும் அற்ப விவரணைகளைக் கூடச் சரியாகக் கொடுக்காத சோம்பேறித்தனம் நிரம்பிய தப்பும் தவறுமான குறைகுடத்தன்மை!

துளிக்கூடச் சிரத்தேயேயில்லாமல்,  முட்டாக்கூ வாசகனுக்காக இப்படியொரு விட்டேற்றிப் பரிமாறல். ‘ங்கோத்தா, இந்த நெகிழ்வப் புட்ச்சிக்கினு ஓட்றா, கஸ்மாலம்,  பெருஸ்ஸா கதெ பட்க்க, கோமணம் நளுவ வந்த்டான், ஸோமாறீ’‘  எனும் ரீதியில்; இது தேவையா?

-0-0-0-0-0-0-0-

ஆக, இந்தச் சிறுகதை எழவைப் பற்றி அக்குவேர் ஆணிவேராக எழுதியே தீரவேண்டும் என்று வெறிபிடித்து உட்கார்ந்து, எழுத ஆரம்பிப்பதற்குமுன் யாராவது இந்த புர்ரா​கதா பற்றி எழுதியிருக்கிறார்களா என்று பார்த்தால்…

ஆ!

விமலாதித்த மாமல்லன் அவர்கள் மாய்ந்து மாய்ந்து 2011லேயே ஒரு விமர்சனத்தை எழுதியிருக்கிறார்: புர்ரா – கதையின் பாத்திரங்களும் காலி பாத்திரங்களும்

அவசியம் படித்து இன்புறவேண்டிய விஷயம் இது.  எனக்கு இதில் மிகவும் திருப்திதான்.

-0-0-0-0-0-