| ஒத்திசைவு | प्रत्याह्वय | resonance |

இந்தப் பகுதி: இந்திய முஸ்லீம் சமூகத்தின் ஏகோபித்த சுயலாப–பழமைவாத அரசியல்/சமூக/மதத் தலைமை, அது எதிர்கொள்ளவேண்டிய பிரச்சினைகள்: சில குறிப்புகள்  (6/n) என்றறிக. இந்த வரிசையில் முதற் பகுதி: 1/n; இரண்டாம் பகுதி: 2/n; மூன்றாம் பகுதி: 3/n; நான்காம் பகுதி: 4/n. ஐந்தாம் பகுதி: 5/n.

கொர்-ஆன், இஸ்லாம் மத ஸ்தாபகர் மொஹெம்மத் நபி அவர்கள், அக்கால அரேபியச் சூழ்நிலை போன்ற விஷயங்கள் பற்றிய என் குறிப்புகளுக்கு ‘மொஹெம்மத்’ எனத் தன்னை அழைத்துக்கொள்ளும் அன்பர் ஒருவர் பின்னூட்டம் இட்டிருக்கிறார். ஆனால், என் வழக்கம்போல அங்கேயே பதிலிடாமல், உரையாடலின் அவசியம் கருதி,  தனியாக இந்தப் பதிவை எழுதுகிறேன்.

அவருடைய எதிர்வினை:

ராமசாமி சார் இஸ்லாத்தை பற்றி நிறைய தெரிஞ்சு வச்சிருக்கீங்க அதே சமயம் கொஞ்சம் பிழையாவும்.

முஹம்மது நபி இஸ்லாத்தின் ஸ்தாபகர் இல்லை.இஸ்லாத்தின் ஸ்தாபகர் அல்லாஹ் தான்.முஹம்மது இஸ்லாத்தின் கடைசி தூதர்.மூசா(மோசஸ்)ஈசா(ஜுசஸ்)இப்ராகிம்(ஆப்ரகாம்) இந்த மாதிரி இன்னும் நிறைய தூதர்கள்,இவர்கள் யாவரும் முஸ்லிம்களே.பல்வேறு காலகட்டங்களில் பல்வேறு இன,மொழி மக்களுக்கு தூதராக அல்லாஹ்வால் வேதம் கொடுக்கப்பட்டு நியமிக்கப்பட்டவர்கள்.முஹம்மது இந்த வரிசையில் இறுதி தூதர்.அவருக்கு அல்லாஹ்வால் கொடுக்கப்பட்ட வேதம் குர்ஆன்.அவர் எழுதியது அல்ல. அவர் மரணிக்கும் தருவாயில் இந்தியா அளவுக்கான நிலபரப்புக்கு அவர் அரசர்(அமீர்),ஆன்மீக தலைவர்.அவரின் வாழ்க்கையை இப்போதுல்ல முஸ்லிம் மன்னர்கள் படித்து திருந்தினால் இஸ்லாத்திற்கு நல்லது.

அவரின் போதனைகளை தமிழக முஸ்லிம்கள் முறையாக ஆரம்ப காலத்திலிருந்து பின்பற்றியிருந்தால் நீங்கள் இப்போது ராமசாமி யாக இருக்க மாட்டீர்கள்.ஒரு அப்துல்லாவாக இருந்திருப்பீர்கள்.

-0-0-0-0-0-0-0-

அய்யா மொஹெம்மத், உங்களது பண்புடன் கூடிய குறிப்புக்கு என் நன்றி. ஆனால், அது – ஒரு மதபோதகப் பார்வையுடன், ஆகவே அதற்கே உரிய தர்க்கமின்மையுடன் இருக்கிறது. இருந்தாலும் மறுபடியும் நன்றி.

சரி. முதலில் என்னைப் பற்றிய சில விஷயங்களை வெளிப்படையாகச் சொல்லிவிடவேண்டும், இது முக்கியம்:

0. நான் ஒரு நாஸ்திகன். இந்த எழவால், எனக்குப் பெருமைகிருமை என்றெல்லாம் இல்லை. இதனால் நான் தன்னளவில் முழுமையடைந்தவனாகக் கருதிக்கொள்ளவில்லை. என்னுடையது – ஒரு பார்வை,  பல சாத்தியக்கூறுகளில், என்னுடைய பல பரிமாணங்களில் ஒன்று, அவ்வளவுதான். அதனால், நான் மத நம்பிக்கைகளை கீழ்த்தரமாக வீசித் தள்ள மாட்டேன். எல்லா மதங்களையும் மதிப்பேன், அதே சமயம் எனக்கு வாய்த்த  – சிறிய அளவிலான அறிவியல்-கணித-தொழில் நுட்பப் பயிற்சிப் பின்புலங்களிநால் உந்தப்பட்ட படிப்பறிவு + பல செறிவான அனுபவங்களின் காரணமாக, எனக்குச் சிலபல விஷயங்களை எழுதவேண்டுமென்று தோன்றினால், சில கருத்துகளையும் முன் வைப்பேன். நான் ‘விடுதலை’ வீரமணி அவர்கள் போன்ற ஒரு காரிய அரைகுறை அல்லன்; எனக்கு, அற்பக் கோமாளி வேஷம் போட வேண்டிய அவசியம் இல்லை; என் மடியில் திருட்டுமதச்சார்பின்மைக் கனமில்லை, ஆகவே, வழியில் மதபயமில்லை.

மறுபடியும் சொல்கிறேன்: எனக்குக் கடவுள் எனப் பொதுவாகச் சொல்லப்படும் பதத்தில் – அது அல்லாவாக இருக்கட்டும், யாஹ்வேயாக இருக்கட்டும் – துளிக்கூட நம்பிக்கையில்லை; ஆனால் அது தொடர்பான கருத்தாக்கங்களின்மீது மரியாதையிருக்கிறது. ஏனெனில் இந்த கடவுளானது – மானுடத்தின் பொதுப்புத்தியின் படைப்பூக்கத்தால் வடிவம் கொடுக்கப் பட்டதொன்று. எவ்வளவோ மகாமகோ மனிதர்களால் அவதானிக்கப்பட்ட ஒன்று – அவர்களது கால்தூசு அளவுக்குக்கூட நானில்லை. ஆகவே மத நம்பிக்கை உள்ளவர்களை நான் இகழவே மாட்டேன். என் கருத்துகளை அவர்கள் மேல் கவிழ்க்கமாட்டேன். மாறாக, சகபயணிகளான அவர்களைப் போற்றுவேன்; ஏனெனில் ‘மற்றவர்களைப் படுமோசமாக பாதிக்காத கருத்துச் சுதந்திரத்தின் வெளிப்பாடுகள்’ மீதும், ஜனநாயகத்தின் மீதும் மதிப்பு வைத்திருக்கிறேன்.

1. மத நம்பிக்கையின்மை என்பது ஒருபக்கமிருக்க, எனக்கு, உரையாடல்களின்  மீது மகாமகோ நம்பிக்கையிருக்கிறது. மேலும் – மதங்களின் மூலமாகச் சாத்தியமாகியிருக்கும் பலப்பல விஷயங்களை, நான் மிகவும் மதிப்பவன்;  போற்றத்தக்க மரபுகளைப் பேணுதலையும், தத்துவங்களையும், பன்முகத்தன்மைகளையும், தொன்மங்களையும், புராணங்களையும், எண்ணற்ற படிமச் சாத்தியக் கூறுகளையும், குறியீட்டுச் செல்வங்களையும், இசைப் பிரவாகங்களையும், ஓவியங்களையும், இலக்கியங்களையும், சிற்பக் கலைகளையும், உருக்கு-வார்ப்புகளையும், கட்டிடக் கலை உச்சங்களையும், ஏன், இவற்றையெல்லாம் சாத்தியப் படுத்தியிருக்கும் தொழில் நுட்பங்களையும் கூட நான் மாய்ந்துமாய்ந்து மதிப்பவன்; மதம் என்று ஒன்று இல்லாவிட்டால், பலப்பல உச்சங்கள் எட்டப்பட்டிருக்கமாட்டா, என்பது என் அபிப்ராயம்.

ஆகவே, நடைமுறை மதங்கள் (= ‘அரேபிய’ ஸலாஃபி-வஹ்ஹாபிய கொடும் இஸ்லாம்) உன்னதமான கலைகளுக்கு எதிராக, மானுட மேன்மைக்கான எத்தனங்களுக்கு எதிராக, அடிப்படை மானுட விழுமியங்களுக்கு எதிராக – அசிங்கமான கழுத்தறுத்தல்களை அரங்கேற்றிக்கொண்டேயிருக்கும்போது, அச்செயல்பாடுகளுக்கு ஆதரவாக, வாயோர நுரைதள்ளல்களை கொர்-ஆனிலிருந்து (மிகச் சரியாகவே) மேற்கோள் காட்டிக்கொண்டிருக்கும்போது, இந்த இழிவுக்கு நம் இந்தியாவில்கூட ஆதரவு திரண்டுவரும்போது – நான் வாய்மூடிக் கொண்டிருப்பது எனக்கு ஏலாது.

6. கொர்-ஆன் புத்தகத்தின் சாராம்சமான சில கருத்துகள், மொஹெம்மத் நபி அவர்களின் கருத்துகள்/செயல்பாடுகள், இஸ்லாமின் சடங்குகள், உருவ வழிபாடு போன்றவை அவர் காலத்திலேயேகூட சமூக/அரசியல் எதிர்பார்ப்புகளூக்கேற்ப மாற்றப் பட்டிருக்கின்றன என்பதும் ஒரு முக்கியமான விஷயம்.

தன்னம்பிக்கையும் செயலூக்கமும் கொண்ட மொஹெம்மத் அவர்கள், தன்னை ஒரு இறைதூதராகவும், தீர்க்கதரிசியாகவும்  கருதிக் கொண்டதால் – மேலும் அப்ரஹாம், இஸையா, மோஸஸ், யேசு கிறிஸ்து போன்றவர்களிருந்த வரிசையில் தன்னை வைத்துக் கொண்டதால், சில எதிர்பார்ப்புகளுடன் இருந்தார். ஆக –  கிறிஸ்தவர்களும், யூதர்களும் – குறைந்த பட்சம் அவர்களில் யத்ரிப்  (இப்போதைய மதினா​) நகரத்தைச் சேர்ந்தவர்களாவது அவர் மார்க்கத்தில் இணைவார்கள் என்று எதிர்பார்த்தார். யத்ரிப் நகர யூதர்களில் பெரும்பாலோர் செல்வந்தர்கள் – அவர்களுடைய வரிப்பணமும், கொடையும் இளம் இஸ்லாமுக்குத் தேவையாக இருந்தது; ஆகவே – அவர்கள் தங்கள் பங்கைக் கொடுத்தாலும், அவர்கள் மார்க்கத்தில் சேர்ந்தால் பலன் அதிகமாக இருக்கும் என மொஹெம்மத் எண்ணினார்.

இந்த எதிர்பார்ப்பினால், இணக்கத்திற்கான எத்தனங்களாக, அவர் சிலபல விஷயங்களில் முனைந்தார்; அவற்றில் சில:

அ.  யூதர்களின் பண்டிகையான யோம்-கிப்பூர் என்பதை (=யூதர்கள் தங்கள் பாவங்களைக் கழுவிக்கொண்டு முக்தி/மன்னிப்பு பெற அவர்களின் ஆண்டவனை வேண்டும் தினம்) முஸ்லீம்களும் கொண்டாடவேண்டும் என ஆணையிட்டது.

ஆ. முஸ்லீம்கள் தங்கள் ஐந்து அனுதினத் தொழுகைச் சமயங்களிலும்  ஜெருஸலேம் (=யெருஸலாயிம்) நோக்கித் தொழவேண்டும் என்பது.

ஆனால் யூதர்கள், ஏகோபித்துத் திரண்டு அவர் மார்க்கத்திற்கு வர மறுத்தனர். தண்ட முறைகளை உபயோகித்து, யத்ரிப் நகரத்தில் இருந்த இரண்டு யூதக் குறுங்குழுக்களை அழித்தபின்னரும் (ஒரு குலக்குழு, யத்ரிப் நகரத்திலிருந்து துரத்தியடிக்கப் பட்டது; இன்னொன்றில் நிராயுதபாணி ஆண்கள் அனைவரும் கொல்லப்பட்டனர் – குழந்தைகளும் பெண்களும் அடிமைகளாகப் பட்டனர்)   இந்த நிலை.

ஆக, முஸ்லீம்கள் ஜெருஸலேம் பக்கம் திரும்பித் தொழுகை செய்யாமல், மக்கா பக்கம் திரும்பவும், யோம்-கிப்பூர் தினத்தை அனுசரிக்கவேண்டாம் எனவும் ஆணையிடப் பட்டனர்.